индивидуа (имн.) - се (зам.)

Индивидуите се активирани да се променат кога од останатите во својата група ќе примат сигнали за некоја нова идеја.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога „средиштето” повеќе не се држи, ниту доживувањето на сопственото јас, ниту доживувањето на сопственото тело не можат да го задржат својот идентитет, Muller интегритет и виталност, и индивидуата се стрмоглавува во состојба која на крајот резултира во состојба што, според наше мислење, може да се опише како состојба на „хаотичен не- ентитет”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Исто како и текстовите во однос на вистинскиот живот, приказните коишто ги живеат индивидуите се полни со празнини и недоследности кои постојано се натрупуваат.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Модот на комуникација ја одредува не само брзината, туку и природата на промената.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но, и покрај фактот дека овие приказни внесуваат одредена детерминираност во животот, тие ретко успешно излегуваат на крај со сите непредвидени околности кои искрснуваат во “животот како таков”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тогаш се развива анксиозност како резултат на сексуалниот однос, којашто индивидуата се обидува да ја избегне токму на тој начин што станува неспособна за оргазам, импотентна, фригидна или апстинент.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)