иловица (имн.) - го (зам.)

Се заниша и очаено побара стебло да се потпре. на неговото ситно лице, скоро, сето претворено во клунест нос, умората како во мека иловица го бележеше својот пат: тенката кожа на ниското, испупчено чело со беше некако неприродно ишарена со суви брчки.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)