идеја (имн.) - за (предл.)

Умот- мозокот се бави со надворешниот свет со помош на идеи за надворешниот свет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Името на движењето му го даде Факир Мусафар, кој се смета и за негов водач.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Она што на некој начин нè ограничува е идејата за телото како нешто свето, односно празноверието од типот ‘ако си играш со телото ќе умреш’.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тие, значи, функционираат во популарниот код, но претставуваат и негова субверзија низ наметнување на или јасно критичен или вознемирувачки двосмислен став, како што низ популарниот „принцип на задоволство“ ѕирка и она „зад“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Модерните примитивци се застапници на предхристијанските идеи за истражување на духовноста низ телото, коешто е единствен пат за стварно искуство во една медиски потполно загадена стварност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Делата што ќе бидат претставени референцијално се втемелени во популарната култура, но контекстуално и понатаму во идејата за висока уметност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Она што е посебно кај активациско/динамичката теорија е тоа што мозокот се сфаќа како динамичен, самодоволен орган којшто генерира сопствени информации.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се сеќавам дека како многу малечок со жилетче ги повредував прстите на сетра ми само затоа за да видам што има внатре.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На пример голема среќа беше за нас што прекинавме со Сталин, пред да се реализира идејата за основање атеистички музеи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ја сметаше за чудовишна идејата за формирање атеистички музеи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Идејата за враќање кон природата ја отфрлам со згрозување.”
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Беди, да го разбиеме овој хронолошки тек. Дали се чувствуваш како УМЕТНИК, со големи букви, или ти е блиска идејата за вештина, занает, или едноставно се работи за некаква мистика, предестинираност...
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Што е тоа вистински поет, се прашува хуманистот conte e cavaliere di Gran Croce don Emanuele Tesauro (1591-1667.) во своето, денес веќе заборавено, монументално дело, со за тоа време мошне прецизниот наслов: Аристотеловскиот двоглед или идејата за остроумно пишување... објаснето според принципите на божествениот Аристотел (објавено во Џенова 1654; до 1682 осум изданија).
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но, парадоксот тука лежи во фактот дека самата идеја за заштита на животните се појавила дури откако законот почнал да ги третира како сопственост!
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Прашање за кое Британците посебно беа заинтересирани беше прашањето за реализирање на идејата за обединување на Македонија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во истиот пожар, во истиот потрес трепери генеалогијата растурена низ сите структури и сите подлоги за коишто зборував: Западот и историјата на филозофијата, она што ја врзува со неколку непомирливи (што и да речете) монотеистички струи, од една страна, со природните јазици и националните чувства, со идејата за демократија и со онаа технолошко-политичката, од друга страна, со бескрајното напредување на идеите на меѓународното право, најпосле, чиишто граници се укажуваат појасно од било кога - и тоа не само поради тоа што оние кои го претставуваат и го подржуваат тоа напредување секогаш ги застапуваат интересите на одредени хегемонии и затоа единствено можат непримерено во бескрај да му се доближуваат, туку и затоа што тоа се темели (а тоа и го ограничува) врз сознанијата на европскиот филозофски модернитет (нација, држава, демократија, односи меѓу парламентарните демократии на разни држави итн.) - да не го споменувам она што одвнатре ги поврзува науката, технологијата и војската со тие сомнителни содржини.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Системот на „разбирање- зборување“ преку фоничната супстанца - која се подава како не-надворешен, не- световен, значи, неемпириски или не-контингентен означител - мораше, во текот на цела една епоха, да доминира со историјата на светот, дури и ја произведе идејата за светот, идејата за потеклото на светот, поаѓајќи од разликата помеѓу светското и не-светското, надвор и внатре, идеалитетот и не-идеалитетот, универзалното и не- универзалното, трансценденталното и емпириското, итн.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа мисла можеби го преобразува просторот и преку апории ја расветлува потврдата (не позитивна) која им предстои на секоја критика и на секој негативитет.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Идејата за атеистичките музеи зачна во генијалниот ум на Ленин, но нив ги одржа и спаси, како и самата револуција, генијалниот Сталин.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Низ измачување се обиде точно да ја разбере идејата за ликвидирање на Рози која му беше вкоренета во мислите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога заради околностите таа идеја не била реализирана, Христов од сѐ срце и со моќта на своето перо работел на ширењето на идејата за создавање на македонска република во југословенската држава.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Гледајќи што не е „разговорот“ можеме барем да добиеме некои идеи за тоа што значи зборот и како да го употребиме.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Таа е некој вид размена или интеракција.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тоа значи тие исто така мислат дека постои некаква реалност таму некаде.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Затоа ова едноставно ги води будистите до идејата за медитација која се користи за да ги оддалечи од јазикот, доведувајќи ги во допир со реалноста.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И јас, без да бидам свестен што зборувам, кажав нешто што и ден-денес не можам да си го објаснам; од каде дојде таква луда идеја кај мене, идеја за која никогаш претходно не сум размислувал, ни близу умот не ми била, а ја изговорив (да не се тоа остатоци од некои мои претходни животи?); реков: „Во паузата би можеле да изведеме една мала, лесна циркуска еквилибристичка точка“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И вака, исто: не маргина на некоја овдешна “културна сцена” (бог да чува, нека си останат залепени тие зомбии, спржени за “централноста” на своите интерни рефлектори), туку Маргина воопшто, обид да се подрива, грицка и дестабилизира (на најперфидни можни начини, од правење џева со клик-клак до пуштање чучулиги на сувереното небо) идејата за централно, со што, парадоксално (и тоа е страшната историска перфидност на сите вакви проекти) централното (државно, идеолошко) само ќе се зацврсти, бидејќи го тестираат моќните герилци што занает учеле од Total Recoll!
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
„Мораме да ја отфрлиме идејата за план за излекување на психотичните личности – можеби засекогаш, а можеби само привремено, додека не пронајдеме некој подобро прилагоден пат.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„А сепак,“ му реков на брат ми, „погледни ја оваа слика – не е ли овде трагиката најсилна, во овој миг кога мајката го гледа умирањето на својот син?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зигмунд Фројд: Скица на психоанализата. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Идејата за спасението и бесмртноста го порекнува трагичното, уверуваа философите и теолозите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
57. Идејата за образувањето на нашето друштво беше – полното одделување на нашите интереси од бугарските.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Средствата за достигнувањето на оваа цел беа чисто културни, па сепак и овој план ние не успеавме да го реализираме, бидејќи приврзаниците на идејата за „голема Србија“ го кренаа и против него својот влијателен глас”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како следбеник на идејата за полно одделување на нашите интереси од интересите на балканските народи и за самостојно културно-национално развивање, јас и ја напишав на централното македонско наречје, кое за мене отсега натаму има да биде литературен македонски јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Идеите за полно отцепување на нашиот народ од другите балкански народи не се противречје на досегашното работење на нашиот народ за слобода, а само продолжение на неговото досегашно работење, врз еволуциона почва.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А сега нека ги погледнеме одблиску сродните прашања за тоа како описот што го употребуваме за карактеризирање на некој реален објект ,како на пример збор или број или слика, ја нијансира нашата идеја за сложеноста на тој објект.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Овде, значи, не се „пресвртува“ само платонската идеја за Љубов - туку ad hoc се извртува и христијанската морална теологија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Чесно е само делувањето кое е во согласност со барањата на природата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
(...) Комунизмот, значи, го доживува самракот кој е неминовен; но, она што со него умира не е тоталитарното мислење туку идејата за свет што би бил заеднички за сите луѓе.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На Duchamp, 1917, според сензибилитетот, најблизок поет му бил Аполинер, кој со својата поезија прв, по Лотреамон, ќе ја антиципира идејата за редимејд, особено во збирките Alcools (1913) и Calligrammes (1918).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во првобитните белешки кои грижливо ги препиша во Boite Verte, тој ја истакнува, иако несигурно, потребата за „конкретизирање на редимејд-от“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во тие белешки ја потцртува важноста на постапката којашто ќе ја обедини идејата на случајноста и идејата за појавата, кои речиси претставуваат општи идеи во неговото размислување како целина.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
А на исчезнатата идеја за уговор жителите на Алзас и Лорена ѝ вдахновуваат сосема парадоксална актуелност.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Поголемиот дел од движењата за национално ослободување го следеа истиот пат: со Фенон како пророк, тие попрво ја избираа етничката отколку „изборната“ теорија за нацијата и попрво се приклонуваа кон културниот идентитет - тој модерен израз за Волксгеист - отколку на „секојдневниот плебисцит“ или идејата за „вековно здружување“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Со германскиот романтизам тоа се извртува: како повластени чувари на Volksgeist-от, правниците и писателите ги побиваат пред сѐ идеите за универзалниот разум или идеалниот закон.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во секој случај, да се биде поет за него беше барем исто толку важно како и да се биде сликар.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Формата на идеограмот може да биде толку изменета што веќе не се распознава како сликовна претстава на предметот; а неговото првобитно значење може да биде проширено на тој начин да ги вклучува идеите за кои не постојат јасни сликовни претстави.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Господар на хаосот. Господарот на намамените туни во црната комора!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Идејата за доброто, особено за лошото, чие исполнување ќе зависи од тиранинот ќе предизвикува уживање или егзалтација.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со тоа, жестоко се критикува идејата за секаков лингвистички пуританизам на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Идејата за дрогирање со ... се наоѓаме на виртуалната стварност е апсурдна.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Една многу интересна еврејска поговорка вели: „Ако спасиш еден човек, си го спасил светот.“ - тоа е обратна верзија на идејата за месијата: еден човек може да го спаси светот, но да се спаси човек значи да се спаси светот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Што е за право ниту еден сонувач Нема да рече многу ми е гајле за иднината на сонувањето Не што нема да рече многу ми е гајле Ами ќе ја обнови и ќе ја поткрепи идејата За воведување светска сонувачка штафета Сега не мора таа да му се врачува на Врховниот сонувач Баш на 25 мај И не мора сосе штафетата да има и слет на стадионот на ЈНА Постарите сонувачи паметат и такви штафети и слетови Со кои некои неиспилени на несонувано тераат мајтап
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
„Не, навистина немам! Иако самата идеја за душата престорена пеперуга ми се чини многу смела таа е и прилично привлечна.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А. Денет: Чувствувате ли дека кај Британците постои отпор кон вашата работа?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но, идејата за уметникот како говорник, како проповедник: тоа е денди.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Види Fran Ilich, „Delete the Border!“, in The Politics of Information: The Electronic Mediation of Social Change, ed. M. Bousquet and K. Wills, 45-54. Minnesota: Alt-X Press, 2004. http://www.altx. com/ebooks/infopol.html
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
51 Идејата за Borderhack дојде од “Kein Mensch ist Illegal” (производ на „Документа Х“ од 1997 година), фестивал на германско-полската граница каде што киберуметници, музичари и активисти за човековите права организираа маршеви, разговори, концерти и работилници во знак на протест против третманот на илегалните имигранти.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
На тој начин, сметале аналитичарите, "Владата во егзил, иако присилена да ја прифати идејата за Југославија и идејата на федерализмот, не ја напушти својата примарна цел, нејзините аспирации да обезбеди повоена српска хегемонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Приврзаниците на оваа школа потекнуваат од различни таботи: некои од нив пред војната беа федералисти (на пример, Земјоделската партија, додека мнозинството се состои од луѓе што својата кариера ја граделе бранејќи ги автократијата и централизмот на кралот Александар".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Само побрзај, додека не сум се премислила во врска со премислувањето од идејата за самоубиство.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Идејата за враќање кон природата ја отфрлувам со грозење. 50 Margina #3 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Кога Duchamp му објаснува на Cabanne дека на своите слики сакал да ја прикаже интеракцијата меѓу две движења: „најнапред идејата за движење на возот, потоа онаа за тажниот младич што се наоѓа во ходникот и кој се поместува”, и според тоа, дека „имал две паралелни движења што си соодветствуваат”, како да не се присетиме на фактот дека Einstein, 1905, пет или шест години пред ова платно, кога ја објави својата теорија за ограничена релативност, се повика, за да им биде појасен на лаиците, на сликата на „еден воз што се движи со константна брзина v и еден човек што вдолж се движи во едниот од вагоните, т.е. во насока на движењето на возот, со брзина w”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)