идеја (имн.) - го (зам.)

Човекот фасциниран со сопствениот свет на идеи го гледа како волја, сила, како повеќе или помалку апстрактна фигурација на напнатост и дејствување во природата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Човекот со непоматен “природен” инстинкт и без расколи во свеста го прикажува човека како лик, како “човек”, “најбожествена” метафора како во паганската така и во христијанската религија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Што требаше да ми рече? И што значи она фрли ја в оган?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Гронинг: Постои голема грижа за негативното влијание што разни слики и идеи го имаат врз детето, но се сеќавам дека како клинец бев фасциниран од крајностите на човечките напори и тоа посебно од негативните крајности - смртта и насилството и слични морбидни нешта - бидејќи тоа е она што најмногу ги растројува луѓето... 116 Margina #22 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Каква идеја го доведе во мојата соба?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Со идејата за хермафродит Duchamp беше опседнат уште од 1911.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Истата идеја го прогонуваше и Аполинер кој за себе, 1909, зема женски псевдоним (Louise Lalanne).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)