Играта завршува со масакрот на козите и преобраќање на козарите, во иреални работници на индустријата која не постои...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сакањето беше некое чувство на задоволство кога ќе се сретнеа и кога заедно ќе си играа во дворот и градината, иако на крајот играта завршуваше со плачење од страна на Пела.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)