зрно (имн.) - грав (имн.)

За тие четири стотини штици, колку излегуваа од педесет трупа, чорбаџијата плаќаше седум бели череци или 35 гроша — на трупарите по еден черек, два на мајсторот дневно, та така него го фаќаше неполни десет пари штицата, а ја продаваше тука, на бичкија, по грош и шеесет пари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Храната на бичкиџиите се знаеше: царевна погача и вода од петшест зрна грав.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Ништо... - вели Јани. – матна, млака вода и едно зрно граф...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Му ги кажуваше завјасана турските зборови што ги научи: му кажуваше за седумте ќерки на Турците, за кои не се знае која од кого е, зашто сите се слични како голи зрна грав.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ги раскрили двете врати од задниот дел на карванот и почна да го товари багажникот неисчистен откако го беше купил како половен: ногалките од школската табла, топот платно, летвите за распнување на парчињата платно во различни формати, рачна пила, чекан за ковање прави и клешта за вадење криви клинци, полни кантички со нови бои, врзоп четки во сите должини и дебелини, пачка шпахли, самоделска палета од шперплоча во облик на енормно зрно грав, шише со терпентин и шише со растрворувач, а на крајот и куп крпи за бришење на маслосани раце и по некој мрсул солза.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не знам како ми текна, само знам дека лошо ми текна, да ставам зрна грав во ушите, да видам колку послабо ќе слушам.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ги нанижал птиците на еден ремен, ја нарамил пушката како некој арамбаша, па се шета, се шепури, се дуе како набабрено зрно грав! Срамота!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Сал гледам колку се убави девојките кои шетаат на кејот ВЕНЕЦИЈА ВЕНЕЦИЈА: ИСУС ВО ИСКИНАТ КОСТУМ Сетики Исус Христос си беше повторил во себе пред да киниса од Академијата во Фиренца: следбениците, како и соседите, не се избираат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Малку офна и коските му крцнаа кога стана од Пиета и почна да си ги полни џеповите со зрна грав, да ја одбележи патеката на враќањето, оти секое заминување е бесмислено ако нема враќање.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И ѝ кажав и за клинои, ако детето многу се моча, и ако е крепа во ципите, да земе трипати по девет зрна грав и јачмен и да ги остави да ги намоча детето, и после да ги извади од под детето и да појде меѓу две води и со зрната да го боцнува детето и да вели: „Ако се сувите нека одат посуво, ако се водените, нека одат по вода.“ 60
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)