знак (имн.) - и (сврз.)

Во грчкото писмо, системот на означување на бројните вредности можел да настане само со појавата на дополнителни знаци и со доведување на бројот на знаците до 27, т.е. до неопходниот и достатен број за означување на единици, десетки и стотки.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Да, имате право, телото станува знак и слика, неговиот изглед делува како метафора за висината на банковната сметка и на крајот на краиштата за моќта на субјектот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Притоа, мошне мала е веројатноста ваквиот систем за означување на бројните вредности да настане во архаичното грчко писмо со неговите 23 симболи, коешто поради малубројноста на своите симболи не е доволно за одразување на бројни вредности.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Стегнатата рака при средба веќе не е перцепција на другото тело, туку формален чин, знак.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во психоанализата е присутна силна редукција на тајната, големо неразбирање на знаковите и симптомите, сѐ се сведува на она што Лоренс го нарече „мала нечиста тајна”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И кога ќе биде целиот народ готов да загине за своата слобода, кога ќе биде добро наоружан, ќе му дадат, пак они, знак и во еден час ќе се дигне и ќе и истера Турците од нашата земја, да си одат во Анадол откаде шо дошле пред петстотини години.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е шо велиш ти, шо велат тие умните глави, како да работиме? — праша Толе, кој дотогаш ги голташе Атанасовите зборови. — Тоа е друга работа сега!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пак за крунски сведок го земаме Тезауро, кој смета дека небото е „восочна плоча“ (cerula) во која природата го вцртува „она што ќе го измедитира“; притоа, за своите тајни таа создава загадочни знаци и симболи.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но, дека во концептите очигледно настанува хаос (хаосот е етер!) доказ е и пробивањето во материчниот простор на подрумот (кој служи и за „оплодување“, точка на средба не само меѓу внатрешното и надворешното туку и меѓу машкото и женското, а што можеби е едно те исто?!) на младиот господин Робин, уште еден сперматозоид во беспоштедното умножување на одрази, знаци и медии?!
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Јазикот на поетското писмо „За разлика од музичката писменост, вели О Мандељштам, од нотното писмо на пример, поетското писмо во значаен степен престставува голема белина, отсуството на многу знаци и забелешки кои се подразбираат и кои единствено го прават текстот сфатлив и законит.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Дури и Турците, кои како и христијаните кога ги слушнаа лелекањата на Јанческите дотрчаа на срецело, тие вооружени со пушки и со пиштоли, во тоа видоа божји знак и само велеа Ај Алах, Ај, Алах!
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Јован ми рече, оној Јонче од тетовско, божем слушнал како Богдан од Комитетот рекол: „Оставете го другарон, почна да му истекува горивото!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или и ова се само знаци и потврда за неконтролираното истекување на горивото. Токму така!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој Јонче тетовецот заклучил дека она за другарот а и за горивото за мене се однесува. Треба да се провери.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сѐ уште неукрасена со неонски знаци и табла за привлекување на вниманието, таа беше сив, гол, колосален надгробен споменик.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Потем даде знак и секој ги повлече конците во своите раце.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И сфатив дека ова е провидение, дека пајакот мене ми е подобен, или јас нему, дека попусто самиот сум се унижувал пред Лествичникот и другите бедни; дека сум го лутел Бога оти знак ми дал да го носам светот на плеќите свои, а јас не сум разбрал, не сум го познал знакот и сум дал предимство на друг, оној што е под управата на гревот, оти никогаш не сум се борел, не сум се спротивставил, послушен секогаш сум бил; а оној што послушен е секогаш, тој послушен и кон ѓаволот, а не само кон Бога ќе биде, кога ѓаволот ќе му се претстави под лика лажна, под образ притворен!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Филозофот се заинтересирал за она што било запишано на штичката и го замолил Кападокиецот да прочита; тој пак, целосно ослепен од болеста, со прстот одел од знак до знак и раскажал неверојатна повест за некаков бог што слегол од небото на лицето од земјата и сотворил сѐ што постои.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Катер гротескно го полни текстот со сите можни знаци и белези на гејството што може да ги смисли – освен со хомосексуална желба.240 Нејзиниот раскажувач вака го опишува Пол: Алиштата му беа малку прераснати, а мркото кадифе на јаката од раскопчаниот мантил му беше изабено и лито; но и покрај сѐ, имаше во него некоја гиздавост, па на црната убаво врзана вратоврска си носеше опална игла, а на реверот црвен каранфил...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го ѕиркав, го меркав внимателно и упорно нарисаниот, ги врзав зениците врз неговата лика и, за прв пат, забележав дека таа лика не е светител, дека нема знак и белег како останатите светци.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Секоја од овие три личности се здобива со одликите на другите две, така што конечната личност е и сликар и поет, и машко и женско; со еден збор, хермафродитски Rebis. превод: Г.Н.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ом GLORIA MOURE Етичкиот или естетичкиот исказ или доказ, дело, општото место на трансформацијата на знаците и значењето, редимејд-от, со сета READY-MADES своја “груба” непосредност, парадоксално го воведува креативниот и комплексен пристап кој се плаши од било каква конвенција.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Човечки фигури, геометриски знаци и други форми пронајдени се, врежани или насликани, над и под земјата на карпи („петроглифи“), градби, гробници, грнчарија и други објекти во разни делови од светот. Нивното значење главно е непознато. 190 okno.mk
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
И така од ден на ден, несетно, подоцна, по овој запис уште повеќе , чудото и чудесноста на едно делче од минатото избледува, станува ненужно знаме на кое ни видовникот не може да му ги определи знаците и припадноста.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
(Авторот е склон кон суеверие, кон откривање знаци што нешто укажуваат; така, на пример, кога при бричењето ќе се исече, верува дека е тоа некој лош знак и цел ден страхува дека може да му се случи нешто непријатно)
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Всушност, внатре инфраструктурните правила на посакуваната поетика, нараторот ги пополнува `рбетите со контекстуални знаци и ознаки. Како и со знаци за засебните значења.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Крај реката пророци е коски врежуваат знаци И кобеа крај на сѐ до кај допира видот И на сѐ до кај вторник по вторникот се повторуваше: - Кој ќе го прескочи Светото дрво Тој ќе управува со моглите И ќе ти спаси блиските.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Нема да се поштедиш од изобилството знаци и емоции нема никогаш да сакаш помалку: причините се множат како инсекти.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
3. Горниот свет Неартикулирана камена композиција втисната на Гарван, черна древна птица затскриена зад брезите, дабојте, черешните меѓу трепетливиот и див отсјај на небото двосмислена како поетски знак и живописна а ние - недораснати да ги разбереме мегалитските, сакрално елементарни глетани семи на минатото само ги посакуваме, и - приседнуваме на Плочите небаре во неправедно студениот скут на Господ кратко, многу пократко од О-н-ние онаму долу во подземјето полно мицелиум и ехо, ехо од Ум!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Командирот дава знак и почнуваат да ме тепаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)