збор (имн.) - му (зам.)

Тие зборови му значат дека ништо немало ниту може да има меѓу оваа девојка и него, сето ова е една измамена случајност, и нема полјакот зошто да се смешка така и да расправа после по комшилукот и по чаршијата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- А каменот? – саскањето на сопствените зборови му наликува на придушено ехо од пеколот – Откаде тој кај тебе?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
” Понекогаш зборовите му беа тврди како камен: чиниш ги чувствуваш како те удираат; понекогаш му беа меки и милозливи што како пролетно ветре ти ја галеа и раскрилуваа душата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Така ние научивме, еднаш кога Јоле не беше во даскалницата, дека прле по старословенски се вели ОСЛЕ, та така јас и Николче тој збор му го залепивме како прекар.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Милиционерот внимателно го испрелиста пасошот на којшто имаше само една, неискористена и со помината важност виза за Грција, пак упати кон него неколку споредбени погледи и без збор му го врати пасошот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Со избрани зборови му напиша едно писмо на својот пријател Марко Кравата во Торонто, Канада.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Наеднаш, преку негова волја, во зборовите му се проткаа непозната тага и чувство за човек што му ја отрул душата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Пол и Марсиа знаат дека не можат да останат заедно, бидејќи зборот му е даден на Назаров.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Игбал изговори некој збор што веројатно требаше да значи поздрав, и со ист таков збор му возвратија истовремено многу гласови.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ах, тоа ли е! – се плесна брат ми по челото и изгледаше како да му олеснило. – Сум ти рекол јас тебе, ти си едно ептен глупаво девојче, сфаќаш? Се плеткаш кај што не ти е работа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сè му признав, од збор до збор му го раскажав нашиот разговор во Маврово.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
ги менуваат имињата на луѓето и на местата, на својот јазик не смееш и да се расплачеш, мртвите да ги испратиш, ако зборот му се украде на јазикот, јазикот може да биде и пресечен и откорнат, мајките им ги затнуваат устите на децата, со раце им ги затвораат, ги задушуваат; од Јужна Грција се сите служби: и учители и попови и полиција, сите ни кажуваат што треба да работиме и колку треба да работиме, но никој не ни кажува како треба да живееме, ама кога ќе победи нашата партија, ќе нема човек на човека роб, ние слободно ќе зборуваме и на својот јазик ќе учиме...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зборот му е за на рана да го врзеш, што се вели, толку многу му се слуша.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
6. НАДВОР ОД ОРОТО МНОГУ ПЕСНИ ЗНАЕ - мелодија тананика, но зборовите му се туѓи, а на оро штом се фати ќе почне и да се кае дека нозете му се плеткаат по тактови други...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
На зборот му дозволувам простор.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
И зборовите му беа одморни, брзи, се прескокаа еден од друг. – Ти зборував за потребата некому да го продадам својот занес, да го всадам немирот кон белите патеки.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Затвори ја муцката! (последниве зборови му беа упатени на папагалот, чии свирежи станаа неподносливи.)
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Беше строг, крајно дискретен, конспиративен, педантен, секој збор му беше одмерен.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со најизбрани зборови му го пофаливме објектот и тргнавме кон центарот на Билишта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Зелено се нишаше, зборовите му беа зелени.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Наеднаш, преку негова волја, во зборовите му се проткаа непознатата тага и чувство за човек што му ја отрул душата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Низ плач и испрекинати зборови му ја раскажав случката.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Отидов, седнав и шефот Кузе ми рече: Раскажи што ти се случило и како си го разоружала човекот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сè од збор до збор му кажав и сите станаа да ми честитаат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Што сѐ не мислеше да му нарече од лутина, но кога напладнето го сретна, застана пред него, му се загледа в очи со рацете наопаку, сакаше да му зареди да му вели сѐ што имаше смислено да му рече, ама сите зборови му нагрнаа одеднаш и како ветерот да му ги однесе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Зборот му кркори уште долу во градите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)