Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Hominis tota vita nihil aliud quam ad mortem iter est. Вистинскиот живот е вон овој живот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Епизодата на пописот на козите е навистина антологиски извадок, а во исто време, постапката да се измами едно население во името на прогресот, лишувајќи ги овие животни од живот е толку монструозна.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Да, животот е прогрес и во име на прогресот, овие стрелки треба да се движат, да означуваат движење кон напред, трансцеденција, моќ на заборавот над грозоморите на човештвото.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Во својата семантика љубовта како волја за живот е очајна и мрачна потреба, а омразата не е единствената антитеза на љубовта.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Знаеле ли тие зошто не се плаши оној кој љуби?

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Животот е, не се сомневам, само игра која на играчите им овозможува различни начини да загубат; а бидејќи е таква работата, тогаш vive la difference.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Животот е толку богат и убав. Нема време за тагување!

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Не. Животот е темно чекање. Разочарани надежи. Неостварени мечти... Угасни ја усмевката. Угасни ја... или не...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Треба да се граби убавото. Со сите сили.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Животот е полнење на испразнет простор Светлост што патува од праг на праг Животот е река што тече и под мостот Нечујна од шепотот на молчеливиот мрак.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Колку нивниот живот е вистински? Веројатно онолку колку што е остварлива нивната цел.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Стравот пола живот е, па живеам денес. За цел живот да имам. Утре ќе го нема вчера.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

- Би можело да се рече – ја прифатив иронијата. –Човековиот живот е несовршен, докрај неразјаснет, неговата еволуција незавршена.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

- Животот е многу сложена појава, која треба сестрано да се проучува.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Нивниот живот е посветен на злото што го шират околу себе како вирус, како епидемија.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Свесноста е основен показател дека животот е присутен – потврди старецот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Животот е проба на духовната претстава -Човекот, создавајќи слика, претстава за светот, во животот која е проба на претставата за која не се знае дали и кога ќе се игра, цел живот се обидува да го пронајде најдоброто.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Ќе мине време, раната ќе ти зарасне. Животот е посилен од сѐ.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Организаторската работа не е толку мачна затоа што организаторите често, мислејќи оти нивниот живот е поважен од животот на селаните, ги поставуваа на најмачните работи простите работници или народот.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ако се прифати на вид оти таа заедничка историска судбина, тие заеднички политички борби и самостојниот политички живот е судбина на едно исто словенско население и на еден и исти народ, тогаш ќе биде јасно оти тврдењето дека Македонија не составувала географска, етнографска и историска целина е засновано не врз реалноста туку на српските сметки за Македонија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Винсент Грум,авторот на романот „Форест Гамп“ по кој американскиот режисер, Роберт Земикс го сними истоимениот филм, се прослави по прочуената фраза: „Животот е како кутија со чоколада. Никогаш не знаеш што ќе ти се падне“.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

ЛУКОВ: Секој ден од неговиот живот е од непоправлива штета за нашиот народ.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Јас сум тука, Да ти кажам, „животот е убав“ и со мене и без мене...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Всушност, сѐ во животот е така.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

За повеќето врски, брачни и вонбрачни, знам и јас од приказните што се вртат во семејството, каде и јас сум туѓа, да речам дојдена, „кварљива“ категорија (сега си, утре не си), ама ова е институција, тука неговиот живот е заведен по датуми, со жени кои не се Н.Н., туку се со полно име и презиме.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ако животот е казан во кој си додаваш и готвиш посно, масно, мешаш, посолуваш, ги криеш тајните финти од сите други или им ги шепнуваш само на најдобрите пријателчиња, колку да се знае што готвач на животот си.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Математика Цел живот е математички операции.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

- Треба живи да горат, вели Маса Ќулумоска, може во нивниот живот е и животот на болеста...

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Само небескиот живот е бесконечен, велам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Еден завршен разговор, рече Роден Мегленоски, животот е еден завршен разговор.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Животот е една голема угорница, а уште поголема удолница по која трчам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Животот е мачен додека умреш, рече Дуко Вендија и стана да си оди. По него стана и Роден Мегленоски.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Од неговата прикаска исто така можеше ноќе вжештено да се размислува за светците и грешниците на минатото и за темните вртежи околу нив, за времето во кое, повеќе од кога и да било, смртта и стравот од смртта господареле и над билје и над луѓе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ако сакал некој да знае, тој можел да му ја напика в џвало вистината: чудовиштето лежело во самиот параспур на македонското село, во неговата слабост да се измачува со секакви стравотии, со морници да ги задушува морниците на грубиот живот; да, животот е чудовиште што ја подгонува кон бездна двоколката на судбината во која се запрегнати луѓето, сите во јарем и со железен жегол в грла, слепи за крајот на патот, запенети и со сокрвца на напукнатата кожа, со набрекнати јагарци од обете страни на гркланите, под мишки и лево и десно под папоците.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се плашеле, се тресел и Лозан Перуника со нив. Потоа заборавил што е тоа страв.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Како да бев во една од куќите на Кукулино: од огниште на кое виси поцрнет котел се шири црвеникава топлина, удира во луѓето и им ги брише од лицата грижите и годините: светлоста се мрешка по земјениот под, мислиш вода е над кој минува здив на ветар: чкрта стара маса на долги нозе, на неа е дрвена карта со ракија, зад луѓето плашливо трепка око на кандило и потсетува на заборавена ѕвезда под проѕирни партали на пајажина: топло е, животот е далеку од светот на домаќините и гостите, обесената низа лук на ѕидот брани од урокливите очи на темницата зад прозорците. ...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Животот е кус, темнината ненаситно го голта.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Дека животот е борба. Борба помеѓу доброто и злото.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Животов е хорор филм. Толку студен и безначаен.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Животот е филм, една фина приказна со почеток и крај. Содржина толку чиста, питка како бозичка.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Некој му носи понада не од почит кон него, ами кон смртта што го чека и него; му носи што е најубаво за јадење за да му ја одоброволи смртта и да му ја направи помила, зашто животот си оди и како да си го проживеал: добро или лошо, среќно или несреќно; сиот живот е само еден миг: мигот на умирањето: во него сѐ е збрано.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Наоѓајќи се очи в очи со смртта, му навираат зборовите од дедо му Аврам: „Животот е ткаење килим” врвиш со сновалката низ него, редиш јаток по јаток, конец по конец, јазол по јазол, шарка по шарка и не му го гледаш лицето зашто го ткаеш од опачина...

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Се потсетува на зборовите од дедо му Аврам: „Животот е како билкана: никнеш, растеш, созреваш, свенуваш.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Твојот живот е некаде, а мојот е онаму...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Да можам ... само да можам, да сторам да трае мојот сон кога твојот се руши... зошто не секогаш во една средба трае сиот живот а животот е мал за да го собере сето во тебе за мене... за да собере толку и смеа и солзи, и копнеж и љубов...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Нивниот живот е рамна и високо дигната тепсија.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

На бојното поле, во просторијата за мачење, на бродот што тоне, целите за кои се бориш секогаш се забораваат, затоа што телото се надувува додека да го исполни универзумот; па дури и во моментите кога човек не е парализиран од страв, или кога не вреска од болка, животот е борба од момент до момент против гладот, или студот, или бессоницата, против вознемирениот стомак или болката во забот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Генералот со непресметлива гордост погледнуваше кон својата гарда, со поглед кој заминуваше некаде зад небото, зад сонцето и извикнуваше: Животот е еден и единствен!

„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)

Петок Јуни Животот е забава која не смее да се пропушти, а забавите, вистинските забави, траат до доцна, до доцна во ноќта, дури до утрото, а утрото се буди уморно од долгата непроспиена ноќ.

„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)

Сѐ што сум постигнал во животот е благодарение на тебе…, тато, иако јас ти се спротивставував понекогаш и велев дека не си во право, длабоко во себе знаев дека, дека ти си во право и ги следев твоите совети.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Така секоја уметност е облик на драма меѓу два екстремни пола: раѓањето и смртта, токму како што и животот е драма.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Ама животот е покус од илузиите.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Животот е истражување. Пробај еднаш, заплачи.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

А малце потоа и како да го наслушна неговото неизговорено додворување дека решението да живеат како што умеат а притоа и да го искористуваат најслаткото од животот е нивно и само нивно… а на оние горе, рамнодушно им ги отстапуваат грижите и вечната жед.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

2. Не гибај во Животот - Живот е И темен и чемерен, верен И неверен, со смртта е.

„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)

Не гибај во Животот, живот е, Ќе те смена што и да е, Секој знае, која и да си, што и да си, Нема никој да те спаси, Зошто целта на животот - смртта е.

„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)

Планинскиот живот е пеколен, браќа, и борба да водиш со тиранот — тешко, но блазе му којшто без зазор се враќа, до крајот да води сражение жешко.

„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)

На минување го забележа Мартина како на сон нешто се смешка толку мило чиниш сѐ во животот е убаво како песна.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Вели: „Животот е многу компликуван, Васј.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Тоа секогаш треба да го имате на ум“, ѝ се исповедал божем тој на Рајна.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Мојот живот е управуван од вашиот.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Па што бара сонцето кај смртта дома? Се затемнува ли како осветлен филм или блеснува јарко небаре животот е пладне створено за излив на крвта?

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Нема да останам во минатото, љубовта не е дух, судбината не е предодредена, судбината ја градиме ние, не се откажувам, не е завршено, бескрајот е последна станица а во следниот перон сум јас, тргнав за да бидеме заедно, зошто никогаш не се изгубивме.