жена (имн.) - сум (гл.)

Утидек кај то Танас на Вета, с’та работа ма а лафик, как ми дадоа првин ришение за адно удајче во та гулемта кујќа тука прику п’тот, прику во гулемто п’т, ејми там кушници и кошови са плетат, ама ко стигнав там други курдисани, сшту к’ту нас, адна жена су многу пилци.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тркалата го удираат, гризат, плукаат неподвижното тело на Џ.С. ја отфрла маската со трњето и струпките: - Жена сум што бара искреност и нежност - мазно-Дојдете, пријатели мои.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Во Бога се колнам, дека говорам вистина. Жена сум му, господин судија, на Павел Земанек; барем законски, јас сум му сѐ уште сопруга, иако тој веќе од поодамна не живее со мене и со Здењичка.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
НИКОЛАЌИ: Се разбира. Ти знаеш дека јас за жена сум страден, а за стока и пари дал господ!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во жената сум јас целиот и со душа и со тело.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Несама жена сум, сакал господ, со проштение.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И така, мене ми успеа од третпат и направив само гужва... момците имаа разбирање, па жена сум... и плавуша!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)