желба (имн.) - и (сврз.)

Во случајот со нашиот соговорник тоа беше желбата и потреба за правда, да ја докаже својата чесност – дека тој не беше оној кој ја оштетува компанијата....
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, од овој случај можеме да заклучиме дека понекогаш борбата за своите права може да трае и предолго, барем во вак- виот денешен неефикасен судски систем – но дека со упорност, самоувереност и добар мотив може да се достигне и она што, на прв поглед, изгледа бесцелно и обесхрабрувачки.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Јас верувам“, рече Владе, „дека под она ’беше фрлен скраја...’, Нико Кочо мисли на тоа дека Никола не бил закопан според желбата и достоинството што самиот сметал дека го има, тоест во гробот што уште за животе самиот си го спремил до олтарот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Се нафаќам од атер за тебе“, ми вели, „бидејќи ти ја знам желбата и идејата. Инаку, не се исплаќа“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Трендафил целиот живот го подреди на нашите желби и потреби.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
На ист начин ни стигна и одговор: „Напразни се вашите желби и барања.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
НОВОГОДИШЕН КОНЦЕРТ
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Секоја Нова година е исто: уште неизлезени од големиот сон, со глави стежнати од желби и вино, со усти суви и жедни за расол и вода, водичка, онакви – баш никакви: неизбричени и ненашминкани, - на телевизија го гледаме традиционалниот концерт на традиционалната Виенска филхармонија и традиционалното ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш на богатите Арапи, Јапонци и богаташи од други џенемии кои, инаку, се навикнати ним да им аплаудираат севезден.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Секоја Нова година е исто: уште неизлезени од големиот сон, со глави стежнати од желби и вино, со усти суви и жедни за расол и вода, водичка, онакви – баш никакви: неизбричени и ненашминкани, - на телевизија го гледаме традиционалниот концерт на традиционалната Виенска филхармонија и традиционалното ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш на богатите Арапи, Јапонци и богаташи од други џенемии кои, инаку, се навикнати ним да им аплаудираат севезден.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Тој недостаток кој го означува зборувачкиот субјект засекогаш го спречува субјектот во постигнувањето задоволство, исполнување на желбата - субјектот така е бесконечно потресуван со својата сопствена желба и желбата на другиот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Сѐ остана вон овој задимен простор, густо наситен со миризби и звуци... Сѐ - освен заборавот. И урнатите стеги на желбите и страстите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Гого ги протри очите неколку пати, да не е само да му се привидело, од пусти желби и немирни сништа, но таму сетики стоеше неговото име, името на татко му и семејното презиме, што си го носеа по името на селото сѐ по удолницата од сртовите, по суводолицата на скрките.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Како тоа наеднаш, се прашував, најпофалуваните и најсаканите простори на желбите и намерите на мајка ми, се престоруваат проклети места што нудат толку малку надеж?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оваа противречност па дури и неправедна осуда на еден цел живот морам да признаам дека ја окарактеризирав како црн знак што ја краси судбината на несреќните.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
‌Да се потсетиме дека хомосексуалноста, како посебна класификација на сексуалното однесување, сексуална желба и сексуален субјективитет, првобитно се изнедрила од искуството и од концептот на родова инверзија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во својата жизнерадосна решителност да ја прекине претставата, „целиот свет да го истера“,125 и во својата бесрамна прослава на некоја алтернативна стварност, на волшебен свет во техниколор некаде отаде виножитото, „театрален, а не реалистичен“,126 каде што нормален народ (дури и прволигашки бејзболски екипи) наеднаш громко заоруваат песна и заигруваат, лирскиот етос на бродвејскиот мјузикл – неговата нарушителна форма што ја одложува стварноста и наизменично го менува начинот – ја изразува геј- желбата и му одговара на тоа што го сакаат геј- мажите далеку повеќе отколку секој што буквално го денотира и го отелотворува гејството. Барем порано беше така.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се видов осумнаестгосишната јас, млада што се вели на прагот од животот полна со желби и планови.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Со тоа само се објаснуваат и желбите и усилбите на покорителите да ги направат покорените да се откажат од својот јазик и на негово место да го научат нивниот; исто така со тоа се објаснува упорството на покорените народи да си го зачуваат сето свое духовно народно наследство, а особено јазикот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Убаво би било кога измисленото, то ест направеното ќе биде аргумент против ништожноста на нивните желби и цели.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Прифаќајќи го визионерскиот речник на големиот Жан Моне, еден од татковците на модерна Европа со нашето будно око низ парадигматичната логика оставајќи илјадници збиднувања вчера со желба и конструктивно заедничко денес... „Господинот Европа“ - Жан Моне, на стариот континент, Москва, Вашингтон, Токио, Пекинг, Њу Делхи, ги откри патиштата кон трајниот мир лулката на светска цивилизација, потиснувајќи го вечниот полигон, гробница на човечки надежи...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Наоѓаше нешто заедничко во таа нивна желба и со сета душа се радуваше што овој ден му донесе една таква целовита средба.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И му дојде некоја изненадна желба и слика. Посака да се подигне на лакти.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Везири, припадници на султанската свита, обземени од безумната желба и жедност за власт, сите го нашле своето место.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А патувањето низ животот ми покажа дека на мажите секој првпат им е фрка и дека, од силна желба и фантазирање, додека не си ја обележат територијата, лесно може да им се случи да се спремаат за „романтична“ средба со вино и свеќи, одбрана музика за која им требало истражувачко испипување на Ф Б и опсервирање на пленот, кој, колку повеќе ги одбива или ги држи на дистанца, толку повеќе им ја јакне потребата од докажување, а сето тоа да заврши само како романтична.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Црниот Пандил матно објаснил дека има жолтици што одат од човек на човек како летна, онаа упорна и добиточна мува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Знаел дека го слушаат - сега е тој најмудриот, во него, заедно со желбата и самиот да е голем, расне самочувство што нема граница на траење: жолтицата пушта во луѓето жилички, им го копа дробот, пие крв, лока и сплинка и пуздра.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Заведена од лудилото на ќерка си, се соблече за да ја засити нејзината желба и ѝ го покажа она што не смееше.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Телото како поле на еротската желба и сексуалната надразба, би било наизменично обземано со промените на сонот и оргазмот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Како ли го засакав момчето? Посакав три желби и сега чекам да ми се исполнат. Изгубена сум... ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тука беа и пријателството и љубовта и, другарството, и погледот на пријателот и смеата, неговата смеа, желбите и вербата во Големата вода, вистината за Сентерлевиот рид.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Двете стоеја во паркчето под саат кулата се држеа возбудено за златното ланче околу вратот на Томе и страстно тонеа во своите младешки желби и мечти.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Арафат како да имаше договор со смртта, никогаш да не го стигне...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бешир вешто стигна на одреденото непознато место, возејќи крај морето, минувајќи првин крај претседателската палата, па кон монденските Ла Марса и Гамарт, во точката на просторот каде што беше договорено да ме чекаат Палестинците, за да ме одведат до скривалиштето на Јасер Арафат, каде што пред неколку месеци му ги предадов акредитивните писма со кои станував амбасадор во земјата која постоеше најмногу во цврстата решеност, во желбите и замислите на Јасер Арафат! Во смислата на неговиот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Искушението му е облека; под неа се, и желбата и намерата, е куп искушенија ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
По овој случај рисјаните од Долнец да не се присилуваат на собирање пари или да се зема поткуп, да не се вознемируваат и да се избегнува секаква постапка спротивна на царската желба и наредба.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И така, со најубави желби и полна готовност да му помогне, старецот го испрати својот долгогодишен слуга, а Петко го напушти овој свој дом не без тага на душата и болно чувство што ќе се оддели од својот питачки стап, но сепак задоволен од тоа, дека ќе може подоцна, како поп да му отслужи и литургија на неговиот свети Илија, како што му собираше осумнаесет години разни подароци од селата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дедот поп го ислуша коџабашијата и рече дека и тој одамна размислува, а кога, ете сега, тие сами го поткреваат тоа прашање, тој реши веднаш да им ја исполни желбата и да им го покаже својот наследник, на кого мисли да му го остави своето духовно стадо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Колку што е познато само во еден од манифестите Поетот спомнува дека во неговото кнежество нема место за желбите и заповедите на Владарот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во текот на истрагата водена по повод посетата на селото Горно Морино од страна на М. Ѓурев, тој самиот беше потврдил дека по сопствена иницијатива, или како што самиот се изрази, по сопствена желба и од лични побуди престојувал два дена во Горно Морино.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Само кога би замислила желба и кога би се одвезла со забревтаната кола по некој од оние селски патишта, обгардени со дабови дрвореди какви што беа некогаш, би го сторила ли тоа?“ инсистираше тој, гледајќи во неа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
В ред, в ред, можеби присутните во оние произволни тврдења на Николина Кралева што беа изнесени во форма на неуверливи претпоставки можеби согледале вина и грдо однесување од страна на мојата по малку чудна личност божем наклонета кон тривијалности и недолично однесување; можеби им биле прифатливи и таканаречените љубовни авантури со несоответни личности (ова обвинување всушност ми годеше иако спаѓаше во оние таканаречени голи измислици со оглед на моето сиромашно љубовно искуство кое во тој период сѐ уште беше сместено во одделот желби и соништа) итн.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Затоа што губиме, а оние што имаа малку повеќе прочитано, што имаа завршено и офицерски школи се обидуваа да објаснуваат, но може ли да се наткрили желбата и упорноста за да се постигне замисленото?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ќе си замислуваат желби и ќе бројат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Низ благородните Новогодишни усни испотечуваат водопади од желби и честитки преточени во чудотворниот јазик на Желбоноско кој, ете, дошол од таинствениот леден дворец на ветриштата.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Многу необични желби и пораки...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Желбите и „правото“ на малите држави било ставено во втор план.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Го послушав, зошто тој ми даде очи да го видам гревот, тој ми даде душа да го простам тој грев и на крај ми даде голема награда за да ги исполнам своите желби и да го живеам животот како што заслужувам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)