дланка (имн.) - кој (зам.)

Еден црвенокос човек, загледан во врнежот, но со дланки кои веќе не се прежилени од ноктите, туку полн со некакво благо одврзување, отпуштање, додека здивот полека му се смирува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)