дилема (имн.) - и (сврз.)

Брат ми ја забележа мојата дилема и божем ми дотура кока-кола, се приближи до мене и ми намигна соучеснички.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
За овие сопствени дилеми и стравови што го измачуваа со никого не зборуваше.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Чувствувањето и сознанието за оствареното согласје на сите нејзини елементи, при нужната многуслојност и многузначност на лирскиот дискурс, до онаа мера го ослободуваа творецот од разбирливите дилеми и прашалници што го охрабруваат под нив да го напише своето име.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Приклученоста за машините секако имплицира нова антрополошка констелација и нов тип на субјективно осознавање, втемелено во општото спознание.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа требаше да значи: не кажувај, нели се договоривме!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Растењето е секогаш исполнето со судири, ломови, дилеми и застранувања.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Таа нова положба исто така пренасочува кон размислата за природата на осознавањето, неговите специфики и историчност, посебно поради тоа што постмодернистичката дилема и пресврт (замена на парадигмата) со право го релативизираат семоќниот дух (ум), неговиот непосреден примат над сетилното и (по општите претстави) од понизок ред сетилно осознавање.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)