дете (имн.) - може (гл.)

Голдштајн го изговараше својот вообичаен отровен напад врз доктрините на Партијата - напад толку изнасилен и перверзен, што дури и дете можеше да го проѕре, а сепак доволно веројатен за да го исполни слушателот со неспокојно чувство дека другите луѓе, на пониско ниво од него самиот, би можеле да му поверуваат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во неговиот дуќан и деца можеле да пазарат без страв дека ќе бидат изиграни, излажани: подадена рака никогаш не одбивал.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Човек како мене толку сензитивен и посветен, може да биде исполнет најмногу од уметноста и науката, затоа што само тие како децата можат да се сакаат безусловно и секогаш на истото ќе ти одговорат со дупло поголема љубов, ако ги сакаш и негуваш на вистинскиот начин.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Набљудувавме како двегодишно дете учи да зборува и дадовме теорија за тоа како шемите на детето можат да ја репрезентираат неговата способност да го учи јазикот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Затоа е неопходно училиштето да ги научи децата да мразат, а тоа да не изгледа така, зашто нашата култура не може да ја истрпи помислата дека мали деца можат да се мразат едни со други.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Само оние кои некогаш биле деца можат да појаснат зошто денес јас не го чувствувам дождот: таа светлина во мене не доаѓа од сонцето туку: од неговиот брат - добата која одминува. * -- * Вилијам Карлос Вилијамс:„Жолтиот оџак“.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Собата имаше еден голем прозорец, десетгодишно дете можеше да се провне низ него без да го превиткува телото.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Децата можеш и утре да ги прибереш.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Имаше основа да верува во нејзиното постоење и од распространетоста на приказните, според кои многу оружје од годините на војната, кога секое дете можело да дојде до пушка, останало скриено во планината, по колибите и по старите, шупливи буки.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Децата можеа да ја примат, а можеа и да ја отфрлат, таа приказна на старците.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но не треба да се заборави дека мајка ти не беше во боречките единици.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Само неподготвеноста на родителот да ги прифати одговорностите што се создаваат со раѓањето на детето можат да бидат причина за бекство.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На возрасните пак, што ја гледаа оваа чудесна игра, таа им покажа како едно дете може да биде среќно и само со една едниствена цреша.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
За среќа, воздушната пушка е скапа играчка, не може да ја купи секој, та затоа мал број деца можат да се прчат со нив и да се прават јунаци.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Детето можело сосем да оглуши на левото уво...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Татко ми скришум се насмевна. Само ние децата можевме да ја забележиме неговата насмевка.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)