двор (имн.) - излезе (гл.)

Ова мора да биде разговор меѓу мене и тебе, затоа раскажувам и понатаму во прво лице еднина („Јас“ си Ти, и јас!): најдена среде ѕидините на манастирскиот двор излегов од себе, негде вон, неволно и брзо-брзо се прибрав како зрна жито расфрлени за колвање збирај-збирај, не се дособира!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во дворот излегоа учителките - за првачињата - со натписи спред одделенијата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Од дворот излегоа неколку луѓе и доаѓаат на кај нас.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И стана да си оди; се симна по скалите и преку дворот излезе низ портата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)