грутка (имн.) - снег (имн.)

Скрсти одам, Бога молам Цепенков Може не беше последната година од Седумте сушни години, ама последните десетина месеци ни грутка снег народот беше видел, ни капка дожд врз себе беше сетил.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Јас - како Снешко декемвриски, а ти смрзнати грутки снег, со срце врело зашто ќе се врати оној „првиот“... и пак со љубов и поглед ќе ме топиш мене. Твојата снегулка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Кај овците! - им свика на кучињата, мавајќи ги со грутки снег, па кога тие со подвиткани опашки, секако навредени од неразбирливата постапка на нивниот млад стопан, се спуштија кон плевната, Бојан ја затвори вратата од колибата и седна да прави вечера.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Пред да потоне во едно модрило, што му го преплавуваше целиот поглед, а после се расплинуваше и добиваше некакви крвави токови, помисли само уште дека она стреснување на окитот, што го виде во буките надвор, беше нешто, кое во некое свое далечно време, што сега воопшто немаше никаква врска со него, а сепак постоеше, тој го очекувал токму такво, дрвјата токму така да почнат да ги стреснуваат од себе тешките грутки снег.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој по малку требаше да си замине кон селото, кон дома, и сега му го оставаше на ова свое срнче сето сено, што го имаа тука, а за вода му донесе од пред вратата големи грутки снег и ги стави во сите садови што ги имаа тука; сите нив добро ги настега со снег.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пред да се врати, Змејко зеде една грутка снег и долго ја триеше меѓу дланките.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Имаше грутка снег место здив. Но, тој мораше да го совлада тоа стебло.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Со една поголема грутка снег тој помина по лицето, триејќи ги најдолго слепите очи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еден ден едно од внучињата истрча од одајата на стариот и радосно рече: „Мамо, дедо ќе умре“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во зиме му носеа грутка снег да ја пофати.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Не заслужувам, рекол со незабележлива возбуда во гласот. - Ги носам на душа сирачињата на Јаков Иконописец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Превивката преку окото на Арсо Арнаутче како да била грутка снег што ќе почне да се топи од топлината на огнот за да открие едно око што со неуништлива светлост ќе ги извлече озарени од мрак правдините и гревовите на светот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го рече тоа со подбив, со мирен глас, како да станува збор за грутка снег што одамна се има растопено а во нејзината дланка останала само лигавата навлажнетост.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На ова помислив кога го слушнав она нејзино: нели станува збор за грди, лигави спомени.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И Зоки зеде грутка снег, убаво ја стегна и ја стави наземи.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Лидија сега зема грутка снег, ја сплескува и ја става наземи. Тоа е шпорет.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Кога ќе погледнеш од другата страна, откај Илинска Планина, селцето се белее и личи на бела грутка снег.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Некои држат грутки снег и ти велат: нати, малку сирење, други откопуваат камења и: сега ќе печеме компири, ти велат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)