граница (имн.) - и (чест.)

Кај и да патувала, кај и да запирала, која граница и да ја минувала, секогаш ја чувствувала истата болка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
142. Ханот Аспарух (ок. 644-701) со една своја орда дошол од исток кон утоката на Дунав и откако ги покорил словенските племиња и ги разбил Византијците, ја образувал првата држава на Бугарите на Балканот (681) со седиште во Плиска, којашто подоцна ќе ги проширува границите и врз поголемиот дел од Полуостровот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)