година (имн.) - го (зам.)

Краста: Тој горила, Тики, има тешки психички проблеми.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Неговата господарка две години го чувала затворен дома.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Татко ми со години го криеше неговиот глас, првин од нас, неговите деца, од мајка ми, за да не сее премногу немир во нашите души, првин сакаше да ги филтрира тешките пропагандни пораки, кои секогаш целеа да ги доградуваат душите на луѓето како со чекан.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Добро, синко... Што можам да правам, кога од тебе не можев да направам наследник во трговијата, - зажали татко му.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Како што знаеш, ланската година го завршив петтиот клас, а оваа година го зедов и шестиот со одличен успех.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога пред неколку години го посетив нивниот гроб, не се чувствував толку тажно, колку надреално.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Едни кои сакаат да бидат успешни и комерцијални и со своите работи да влезат во главните текови на културата, и оние кои сакаат да останат таму кадешто се - надвор од општеството.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тој претставуваше пресвртница во историјата на театарот, како што тоа во филмот идната година го направи Полноќниот Каубој.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сега веќе стана јасно дека постојат два вида луѓе кои се занимаваат со контракултура.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Некаде во времето кога лицето на татко ми стануваше сѐ позагрижено додека го слушаше радиото што тие години го беше купил на голема радост на моите постари браќа, Рашела се вљуби.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога дојде тука, на крајот од минатата година, неговата влада веќе ги беше донела подготвителните прописи: значи, на 14 јули 1941 година го обезбеди Законот за еднократен данок на еврејските имоти што Константин З. го сметаше за добар пропис зашто само во Скопје им донесе богатство од 45 милиони лева, за жал еднократен прилив; потоа на 4 октомври Законот за забрана на вршење трговска и индустриска дејност на Евреите што не донесе ништо; на 1 ноември со најтешкиот пропис, Законот за заштита на нацијата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Споменикот со импозантни димензии и остар, предупредувачки облик што манифестира стремеж за моќ и доминација, каков што пред илјадници години го гледал митскиот Мојсеј во Рамзесовиот Египет, во оваа реалност, пресоздаден е на еден трет континент симболично поставен на просторот помеѓу три западни буржоаски идеала: Независноста, Уставноста и Праламентаризмот претставен во зградата на Конгресот поставена меѓу нив, на Капитол хил.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Бранденбуршката Капија“ е од источната, а „Рајхстагот“, Хитлеровата вертел, зградата каде што легендниот советски војник во 1945 година го има знамето на победата над Хитлера и фашизмот, стои немо, темно и злокобно од другата, од западната страна на ѕидот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Хичкок веќе во четириесеттите години го детектирал темелниот прелом во американското општество, слом на татковскиот авторитет што на имагинарно ниво е прикажано како претстава на „понижен татко”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
”, и би очекувале камерата да ни ја покаже реакцијата на изненадените сојузници, кои дури сега забележуваат дека го спасиле непријателот; но не, камерата останува фиксирана на Вилиевиот гро план, а реакцијата на бродоломците можеме да ја разбереме само онака како што се огледува на лицето на Вили!
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Да се однесе главата кај трупот! — намуртено нареди бимбашијата и се распраша колку души паднаа; има ли паднато некој од аскерите, куртули ли некој од комитите...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Чекајте не кај ужината, — им рече Толе на другарите и се изгубија двајцата со Митра.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еден чауш ја донесе главата од Толета и ја фрли пред нозете на бимбашијата, а чарбаџи Стеван од Крушевица, кого Толе пред десетина петнаесет години го уцени со сто лири пари што и беше престрамил на Ката, а кој цело лето оди со потерите да им помогне да го фатат Толета, восхитено се провикна пред бимбашијата: — Еве а, ефенди, главата од вој арамиа!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
2. Во карпата над чешмичето, од каде пред десетина години го нападна онбашијата за да го одбрани дедот Паленѕа и сина му Бојка, ги остави своите седум души опробани другари да си ги споменуваат тие стари спомени, а тој со Ќосото се оддели и го фати честарот во Суши Кутол.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тоа е третиот чин... Со години го чекам“.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
По заземањето на Прилеп британската воена мисија Bethesda на 23 септември 1944 година го известува Force 399 дека “германските трупи сега се враќаат по патот од Скопје кон Градско, а потоа кон Прилеп-Кичево и кон југ.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Континуирано постарите партизани од 1941 година го помнат ова со извесна горчина.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Сите преземени воено-политички мерки од страна на ЦК на КПМ и ГШ на НОВ и ПО на Македонија, кон крајот на 1944 година го заокружувале процесот на формирање на македонската војска која капитулацијата на фашистичка Бугарија ја дочекала како респектирана воена сила од страна на сојузниците, а на политички план ја верифицирала дотогашната борба на македонскиот народ за формирање на држава како пиемонт за обединување.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Два настана кои почнале да се кристализираат во односите меѓу Југославија, Бугарија и Грција кон крајот на 1944 година го привлекувале вниманието на СССР и на Велика Британија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
311 Оваа констатација ја потврдил и Маклин кој на 2 февруари 1945 година го известил Министерството за надворешни работи дека тоа го потврдил и Светозар Вукмановиќ - Темпо кој изјавил дека во Македонија „сé уште постои лошо чувство меѓу Србите и Македонците“ како остаток од претходната политика на “српскиот централизам“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Браво: Две години го ставав животот на коцка за да останам со вас...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Сите овие небески појави го имаат потеклото во правилноста на движењето на Земјата и другите планети, кое пред повеќе од 300 години го објасни Исак Њутн во своите закони за движење и во теоријата за гравитација.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Изградено отприлика како презреана круша, тој дваесет години го носеше лицето на еднаш славната фаца на Кристиан Вајт.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во тие години го покренав Greph (карактеристичен збор на Дерида; значи и калем и обележување - заб. на прев.)... 4Што се случи 68-та?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Клевската изложба на студот“ од 1945.година го призна студенилото при враќањето на мртвиот дом и на мртвото општество, но „Клевската топла изложба“ од 1946 г. означи дека Бојс научил како со помош на уметноста да се стопли за живот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како уметник тој никогаш не ја заборави оваа лекција.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со години го храбрел авторот, зависен од дрога, во сите тешкотии со пишување­то и сомневањето во себе.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тие го земаа под своја заштита и го убедија да стане уметник.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не ни требаше 68-та за да го разбереме тоа, се разбира, но тогаш станавме свесни за тоа на еден посекојдневен, поделотворен на­чин: имено, тие неприродни, втемелени, историски творби очебијно веќе не задово­луваа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дваесет и две години го носи таа образот на тоа писмо, кое доаѓаше до земјата каде што длабоко беше закопана нејзината среќа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се сети сега како тој, родениот татко, со години го бавеше и не сакаше да му потпише мајсторско писмо.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
На јужната страна на валогот, таму каде што поточето веќе навлегуваше во Рамните Ливади, во папратот што пред десетина години го разорале за да садат компири, откриле траги од некаква стара населба.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Овие имиња се земени од најновиот Именик што на секои три години го издава Комисијата за истражување на Силниот Непознат Настан (СНН).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Пет (Pet) и Бол (Boll) 1968. година го концептуализираа творечкиот процес во четири фази, коишто сукцесивно се надоврзуваат една на друга: подготовка, фрустрација, увид и верификација.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Фактот дека Аполинер во 1912 година го смести Дишан меѓу приврзаниците на орфизмот, ја потврдува Дишановата насоченост кон “херметичкото”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Понекогаш ме обзема и гадење кога ќе слушнам како моите сограѓани сѐ почесто својот демократски избран претседател нагалено го викаат “татко”, “тате”, “стари”, заборавајќи дека “стари” уште пред неколку години го викаа Тито, но и со гадењето ќе излезам на крај.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Глоба во износ од 9.000 до 10.000 евра во денарска противвредност ќе му се изрече за прекршок на работодавач доколку во рок од една година го повтори прекршокот, а државниот инспектор за труд ќе донесе решение за забрана на работата на работодавачот во траење од 15 дена, за кој период ќе биде обврзан да исплати минимална плата и социјални придонеси за вработените. (чл. 1 од ЗИЗМП/дек.14) 118 ЗАКОН ЗА ПРИДОНЕСИ ОД ЗАДОЛЖИТЕЛНО СОЦИЈАЛНО ОСИГУРУВАЊЕ Законот за придонеси од задолжително социјално осигурување е донесен во 2008 година122 и истиот беше предмет на анализа и во првиот дел од оваа трудово - правна студија.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Дојде до драстично намалување на забраната за вршење на работа од 1-5 години на само 30 дена(!) за работодавачот кој во рок од две години го повтори прекршочното поведение и кај него се затекне лице кое нема засновано работен однос, а надлежниот инспектор на труд, за овој прекршок поднесува барање за поведување на прекршочна постапка (чл. 39 од ЗИДЗРО/септ.10).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Ако работодавачот во рок од една година го повтори овој прекршок, се предвидува повторна забрана за вршење на работа, еднаква на претходната(!), во траење од 30 дена.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Рогациите на ЗЈП до 2010 година го отежнаа започнувањето и ефективното одвивање на штрајкот во јавните претпријатија, а се укинаа правата на работниците да основаат Совет на вработените и нивни претставници да учествуваат во Управниот одбор на претпријатието.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
А тоа со години и години го правам секој ден.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност некои прсти ме имаа фатено за рамото и ме туркаа кон собата во која ти го беше поминала сосема сама поголемиот дел од твојата последна ноќ.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Размислував така долго време“, рече тој за цитатот, „но последната година го прецртав, бидејќи има многу добри интелектуалци“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тој дури и се наврати на Who’s Who за да го избрише неговото упатување кон интелектуалците како “криминалци”. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 99
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Патрик Џонсон за една книга за геј-мажите Црнци од амерканскиот Југ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои помодни дами се, сигурно, многу ситничави околу својот изглед и околу прашањата на стилот воопшто.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Написот што Нешнал ривју го објави на својата страница во петокот на 17 март 2000 година го презеде Вашингтон тајмс и така растревожи низа десничарски организации.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако првата изведба на Ладламовата Камелија (адаптација на филмот Камелија од Џорџ Кјукор од 1936 со Грета Гарбо во главната улога, заснована врз романот Дамата со камелии од Александар Дима и операта Травијата од Џузепе Верди) беше во 1973 година, речиси деценија пред некој воопшто да слушне за ХИВ/сидата, во она што Бартлет го вели за драмата тивко провејува изострена свест за околната епидемија, која во 1987 година го зеде и самиот Ладлам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но дали жените, општо земено, ги бие глас дека се случило нешто катастрофално, дека пропаднал светот, дека човештото не го исполнило целиот свој величествен потенцијал секогаш кога ќе се направи едничка и ненужна естетска грешка?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не, не ако му се верува на Чез или на Честити, одвреме-навреме трансродовиот фризер од Хикори, Северна Каролина, кого во 2004 година го интервјуирал Е.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сега после толку години го сретнав Филип…предметот на моите детски соништа, на моите скриени фантазии и очекувања што ги имав од животот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тоа ЗОШТО сите години го повтотувам и никогаш не го најдов одговорот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Во тој вреден запис и достојно сведоштво читам: “Како што се гледа од раскажувањето на генералот Лешек Кшемјењ, тогашен заменик командант на шлескиот воен округ за политичко - воспитни прашања, во почетокот на летото 1949 година го викнал кај себе првиот секретар на ЦК на ПОРП, Болеслав Бјерут.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Меѓу нив и познато име чиј кларинет на општогрчки натпвревар одржан 1936 година го зазеде првото место.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од ранецот го извлекувам албумот што со години го дополнувам со стари фотографии.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Овие симпатии и додворувања на “крвавиот“ султан од страна на една христијанско-православна земја, којашто само пред 6 години го вкусила горчливиот пораз од војската на истиот тој султан (Турско-грчката војна во 1897 година), предизвикале вчудовиденост во Европа и принудило некои елинофили остро да реагираат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Но јас го задржувам своето огорчување спрема виситнските автори на атентатот, спрема оние што полни 50 години го буткаа македонскиот народ кон тој ќорсокак.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
На почетокот на Првата светска војна, со семејството заминува за Европа, каде што во женева престојува во лицеј; учи француски, германски и латински.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со седум години го објавува првиот труд: преводот на Вајлдовиот “Среќен принц” во еден локален весник.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За време на последните години на војната го завршува лицејот и заминува за шпанија; под влијание на тогашните “ултраисти” (кои, заедно со некои други, пред повеќе од пола столетие одредени историчари на хиспанската литература ќе ги опфатат како “постмодернисти”, што била прва употреба на овој израз во книжевната историја), ги пишува и објавува првите песни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Својот прв краток расказ, “Крал на Џунглата” го објавил на тринаесет години.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога го минувавме прагот од домот во кој пред осумнаесет години го донеле оние кои го посвоиле, а бевме тргнале кон домот во кој од него се одвоила неговата мајка, Рајнер застана, ја зеде мојата рака во својата, во онаа во која го држеше парчето хартија на кое беше запишана адресата кон која требаше да одиме, и рече: „Од времето кога заврши моето детство, па до доаѓањето овде, понекогаш кога ќе ги затворев очите, здогледував бестелесно женско суштество.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Со месеци во нивниот дом единствена храна биле лебот и солта, а кога им останале уште само неколку заграби брашно, решиле да се преселат во Виена, каде што Јакоб Фројд почнал да му помага на таткото на Амалија во трговијата со ткаенини.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во 1856 година, во изнајмената соба над една ковачница, во која живеела со сопругот по венчавката, на свет го донела Зигмунд, следната година го родила Јулиус, кој умрел осум месеци подоцна, а потоа се родила Ана.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа немаше име, немаше дури ни лик; таа беше суштество од светлина кое трепереше пред моите затворени очи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Десетина и нешто повеќе години го заборавија Санета Сандин, и блиските, и далечните.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Некои велеа дека пред години го јавнала шумарот и исчезнала во планината.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не, нема да кажам дека јорганот на нана е како приказната за жабакот на Марк Твен, квинтесенцијата на пишаниот материјал што веќе со години го сервирам на македонската книжевна јавност.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Она за што зборува Офтика во монологот, пред стотина и повеќе години го мачело и рускиот писател, Николај Василевич Гогољ. Од таквата мака излегла повеста „Нос“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Радувајќи му се на своето приближување до Учителот, преку напуштањето на своето слабо смртно тело што со години го измачуваше, сепак со едно делче на своето човечко битие тогаш се стресе од својата трансформација.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Потоа стана, си ги избриша очите и од телефонот што пред некоја година го ставија во куќата се јави некаде.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Неудобни му беа и штирканата јака на кошулата и машната- пеперутка, оти и тој, како и неговата поранешна жена, имаше ставено повеќе килограми последниве години.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Веќе неколку години го мачеа хемороиди и тешко му беше да седи подолго од половина час на едно место.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога по три години го оставија повторно да оди кај што сака, не престана да пишува.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Заспа доцна и сонуваше како го јава својот бел коњ, кого што тој пред неколку години го натовари самиот со качмите и со плугот и го однесе во задружните тремови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На тој ден Лоте секоја година го слави својот повторен живот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Татко му Ставре со години го чекаше, се надеваше дека еден ден син му ќе се врати жив и здрав.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Водата се смири и раскажува (на оние што сакаат да слушаат), а Огнот, кој на денешен ден пред многу години го запалиле, една грда издупена кофа, со малку заматена „водичка“ го изгаси.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тој ги испрати двајцата, но остана сам, ако не се сметаат семејствата на неговите братчиња и сестрички, кои го најдоа патот по различни држави во светот. 20 години го слушавте неговиот глас на Македонското радио, во една смешна емисија за иселениците Македонци во светот, а беше уредник и во весникот „Македонски иселеник“. Мојот брат!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Дете! Какво дете! Па на нејзини години го родив Ивана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Токму овој миг Ивона со години го посакуваше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Со години го замислуваше Томо како во букет црвени рози го крие венчалниот прстен, како клекнат на колена за век ја посакува нејзината љубов.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во 1880 година го објавува својот прв расказ.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Го пречекавме со срдечно добредојде; оти тој човек колку што беше достоен за презир, барем половина од тоа беше и забавен, а освен тоа и со години го немавме видено.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се загледа низ одајата, со погледот помина по сите познати предмети од кои еднаш неделно со години го бришеше правот, чудејќи се како можело пак да се нафати толку многу.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Главно живеел во Мексико и во Европа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во есента на 2002 година го објавува својот прв дел од автобиографијата Да се живее за да се раскаже и првите 50 000 примероци се продадени само за две недели.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Секогаш кога ќе ја покажеше фотографијата на некој посетител, татко ѝ рамнодушно ќе речеше: – ’Тој сега е во Мелбурн.’ Таа се согласи да замине, да го напушти својот дом.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Автор е на долгите раскази (т.е. новели или кратки романи) Степа (1888), Двобој и Дамата со кученце.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ноември минатата година го поминав во New York, во станот на една пријателка којашто беше на пат.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
КАЗНИ, А НЕ ЗАТВОР
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Јули минатата година го поминав во својот загребски стан, зад спуштени ролетни, зјапајќи во телевизискиот екран.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Август минатата година го поминав во едно мало островско место на Јадран.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Септември минатата година го поминав во својот загребски стан.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Втората можност би била да се укине кривичното гонење, наместо да се спроведе потполна легализација. Државата би можела наместо кривични да воведе прекршочни казни против уживателите на дрога, односно да ги казнува парично, а не со лишување од слобода; едновремено, државата би можела и понатаму кривично да ги гони продавачите, како што беше и случајот со единаесетте држави кои седумдесетите години го укинаа кривичното гонење за пушење марихуана.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Му рекоа на човекот дека е тоа нивно куче кое го снемало од дома, а тој им тврдеше дека пред една година го купил од некој човек на пазар.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ортега и Гасет уште во триесеттите години го напиша следново: „Како што се случува во слични кризи - некој се обидува да ја спаси постоечката состојба со исклучително, вештачко засилување на преживеаното начело.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Крајот на есента во 2004 година го означуваше и крајот на животот на Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со години го следев Јасер Арафат и пред и после периодот кој го поминав близу до него во Тунис и Картагина во осумдесеттите години на минатиот век, како и поетот и Арафатовиот соборец со перо Махмуд Дарвиш, особено по нашето познатство во 1978 година, па с до крајот на неговиот живот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Веруваше дека беше минато времето на борбените операции откако во Тунис на 15 април 1988 година го изгуби својот прв компањон во борбата Абу Џихад.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По војната во Персискиот Залив, САД го поттикнуваат Израел да учествува во мировна конференција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Денот го минуваше во пеколно работно темпо.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На 20 декември 1983 година го напушта Триполи (северен Либан), каде што ќе биде опкружен од дисидентските единици на Фатах, сојузници на сириските сили.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Враќањето на израелските лабуристи на власт во 1992 година го олеснува склучувањето на тајно водените преговори првин во Осло, а потоа и потпишани на 13 септември 1993 година во Вашингтон, по меѓусебното признавање на Израел и Палестинската ослободителна организација, како и започнувањето на преговорите за создавање суверена палестинска држава покрај Израел.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие денови по друг повод со сопругата Гзиме престојував во Париз.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На 23 јули 1983 година Арафат е истеран од Сирија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Можеби само Јасер Арафат беше исклучокот. Тој веруваше во воскреснувањето од падовите...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И додека пред три години го гледав во далечината приближувањето на Галеб, тој во далечината ми се виде токму како птица, која доближувајќи се до брегот ги шири своите крилја, се престорува во лаѓа, па во голем бел брод.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се соочував со сложеното палестинско прашање, како предизвик во животот и функцијата која ми беше доверена.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Авторот на книгата, писателот и историчар Леон Каин (1841-1900), професор на Сорбона и конзерватор на големата библиотека во Париз Мазарин, во 1899 година го запознал младиот албански полиграф и полиглот Фаик Бег Коница (тогаш 23-годишен), со завршени филолошки студии во Франција, кој совршено го владеел стариот и новиот француски јазик, потоа неколку балкански и европски јазици, старотурски и новотурски, санскрит и други јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ќамуш пред дванаесет години го заврши животот во пожар што го пеплоса хотелот “Витоша” во Ќустендил.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Љупчо имаше шеесет и три години, Стојан без никаков проблем победуваше на плебисцитот кој на секои четири години го организираше, за на народот да му ја потврди укажаната доверба, а неговиот помал син Александар, предаде молба за вработување во државниот Секретаријат за информирање.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Режимот на Стојан до пред неколку години го форсираше имиџот на педантно стрижење на единица, барем за машкиот дел од популацијата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Го вклучи лаптопот и се логира на Моето маало, социјална мрежа која пред четири години го замени планетарниот Фејсбук.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Композицијата им беше посветена на нашите храбри момци, а сите вработени во секретаријатот минатата година го добија цд-то како подарок со потпис од авторот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тој и на Симона му дал прилика да учи, но овој последната година го запустил учењето, бегал во Долнец, вљубен во едно девојче, ќерка на служителот на училиштето, која подоцна заминала за друг.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
А што сѐ превиде тоа ковчеџе откако пред многу години го купи и му стана составен дел од неговиот живот; се фрлаше во разни превозни средства завиткано во вреќа за да не се гледа, да се заштити или да се носи полесно кога одеше пеш или кога му го даваше некому да го носи; не ретко му служеше да ги потпира на него плеќите или главата на разните железнички или автобуски станици чекајќи воз или автобус за некаде; да седи на него како на столче на палубите од бродовите во долгите деноноќни пловења; да го товари на коњи, магариња и камили по патиштата каде што само тие можеа да одат, да се изложува на ризик, да си го става на коцка животот поради неговата привлечност и будење љубопитност кај разните луѓе што го придружуваа или со кои доаѓаше во допир; да го продава кога ќе немаше пари и пак да не го продаде за да не се одвои од него; да му ги менува или крши катинарчињата кога ќе ги изгубеше клучињата, да го чисти и дотерува кога ќе се наводенеше од дожд и снег, да му го повраќа сјајот, убавината; да им го остава понекогаш на газдите како залог додека дојде до пари за да им ја плати станарината; тој му беше единствен сведок, придружник и другар во патувањата носејќи налепници од разни места и хотели.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Главната личност, сликарот Трошчејкин е опфатен од ужасен страв: од затвор излегол Барбашин, кој пред осум години го заплашил дека ќе го убие.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кај стажот на осигурување од 15 години го има и најголемото намалување на бројот на месеци, за цели 4 месеци, додека кај останатите скалила намалувањето главно изнесува еден до два ме- сеци (чл. 3, ЗИДЗВОСН/06). 81 Стаж на 82 Стаж на осигурување според ЗВОСН 1997 осигурување ИД ЗВОСН ЗВОСН 1997 (чл. 71) според ИД ЗВОСН 2005 (чл. 5) с 2005 Најмалку 9 месеци непрекинато или 12 месеци со прекин во 3 Најмалку 9 месеци послед. 18 месеци непрекинато или 12 н 3 месеци со прекин во м 15 месеци непрекинато или 24 послед. 18 месеци 5 месеци со прекин во послед. 3 год. 24 месеца без Н 30 месеци непрекинато или 50 прекин или 36 7 4 месеци со прекин во послед. 5 год. месеца со прекин во послед. 4 год.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Со измените од 2009, пак, наместо одредбата која пропишуваше губење на статусот заштитно друштво во случајот кога повеќе од три пати во последователни две години го наруши минималниот процент на инвалидни лица или падне под минималниот број на вкупно вработени работници на неопределено време – усвоена е порестриктивна одредба според која заштитното друштво го губи овој статус ако повеќе од три пати во вкупно траење од 90 дена процентот на инвалидни вработени лица им падне под минимумот.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
ЗТПОК од 1993 година го регулира и начинот на кој интерните акции издадени според ЗОК од 1989 година се трансформираат во обични акции. Имено, оние интерни акции кои се издадени.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Знајш, подебел да се стори, оти ваа година го вати бастрата, та непара се роди, ќе и поистегниме ушите за грашок.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И навистина, дедот Стале го зеде малото Пеце под рака и осумнаесет години го главува момок на манастирот за по шест товари 'рж, две лири пари, опанци и храна да проси по селата за истиот тој свети Илија што му ги прибра нивчињата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Осумнаесет години го хранеа тие три предмети и него и неговото многучлено семејство.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За две три години го „втера в грне".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но подоцна, поради селските домашни работи, родителите ги повлекуваа и училиштето ретко која година го надмина бројот триесет.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Па добро, кад ти хоќеш шуму онда буди шумар у твојој шуми, — му одговори началникот и му стави во задача сега пак тој да ги брка комитите во таа иста шума, во која него толку години го бркаа мулазимот, Рашид чауш и Шарен Мустафа, а во последно време братучед му Бино.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Иако возрасен, веќе момче на осумнаесет години го примија во први клас и за еден два месеца до 11 мај, денот на Света Кирил и Методија, протутна некако во втори клас.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Цела година го носи гунчето наопаку, береше китки по нивјето и гората и му ги даваше на комшичето Стојана кое им беше врсниче.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кога дедото Богдан ја донесе тажната новина за неговото пленување, Анѓа беше малечка, на осум години, но цела година го плачеше и жалеше.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И сега, по многу, многу години го прелистуваше големиот албум на својата љубов.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во овие два смели потфата, дневникот и каталогот, тој ретроспективно го следи својот уметнички развој, досегнувајќи до самите корени на сопствената креативност.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Истата година го препиша својот дневник додадавајќи 36 вињети распоредени по возрасти, од 2 до 12 години, и издаде каталог на своите детски цртежи.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На овој универзитет Хегел ја започнал својата филозофска дејност, во почетокот под големо Шелингово влијание, но набргу сосема се осамостојува и со текот на годините го развива и го употполнува својот филозофски систем.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Мечката Мирна три години го преспиваше зимскиот сон во една пештера.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- А мебелот? - првата повторно им се обрати на другите две, - знаете дека пред две години го купи, а уште ѝ е бел, како нов?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тој полека ја положува на каучот, а таа низ примамлив француски акцент го прошепотува неговото име.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во 1947 година го фаќаат третиот брат на дедо ми и го заколуваат заедно со неговата жена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тука е и Дрвеното мовче, кое во 1962 година го однесе засекогаш една голема поплава.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Успехот на единиците на Црвената армија на Источниот фронт, како и напредувањето на британските и американските единици на сите фронтови во текот на 1943 година го навестуваа поразот на коалицијата која се стремела кон "Новиот поредок".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Меѓутоа, германскиот напад на Кралството Југославија на 6 април 1941 година го сменил расположението на американските новинари.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Секојдневните информации за присилните миграции на македонското население од делот на Македонија во рамките на Грција во Југославија, Бугарија и во Албанија, како спас од преземениот терор од страна на грчката реакција беше повод Македонско-американскиот сојуз на 17 јули 1945 година да се обрати со протестно писмо до грчкиот амбасадор во САД, Дијамантопулос.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Истоварувањето на британско-американските единици во Италија го навестиле почетокот на крајот на италијанската фашистичка окупација во светот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во таа пригода, Ла Гвардија, обраќајќи им се на членовите на делегацијата на Обединетито одбор, ги запознал со американскиот став за помагање на НОВ и ПО на Југославија на чело со маршал Тито, што претставувало прво јавно признавање на НОВ и ПО на Југославија од страна на една личност од амерканскиот политички живот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Британските воени планери, кои пристапиле кон реализацијата на плановите на политичките планери на Форин офис, уште во средината на 1943 година го отпочнале процесот да пронајдат луѓе кои би биле испратени во Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Информациите за преземениот терор од силите на грчката десница од крајот на 1944 година го преплавиле американскиот печат.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во таа смисла, делегација на Обединетиот одбор на Американците од југословенско потекло, на 13 март 1944 година го посетила градоначалникот на Њујорк, Ла Гвардија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
По навлегувањето на германските војски, сите акредитирани странски новинари, заради својата сигурност, биле принудени да го напуштат Кралството Југославија и да заминат во соседните земји.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тие сметале дека отпор давале само четничките единици на Дража Михаиловиќ кои, според нив, се наоѓале во Поречието.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Го сака питомиот глас на Циљка и на сиве овие девојки со кои се сретна во планините и заедно со нив веќе половина година го дели ровот и земјанката, водата и лебот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Утре е 13 мај, денот на Службата за безбедност, што вработените секоја година го празнуваат.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Со извесност се знае барем тоа дека преобратувањата на Групата од Puteax* упорно се вртеа околу Трактатот за сликарството, кој, 1910. година го преведе Sar Peladan, и дека Duchamp секако морале, повеќе од еднаш, да го допрат одблесоците на сите овие расправи.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
На мојата свадба, пак, мајка ми беше бремена во деветти месец, на 52 години го роди брат ми Павле.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
_____ 5 Бегалците се радуваа што дедо Господ ги немаше сосема заборавено штом приближувањето на следната година го проследуваше со топло време, нека потрае, нека потрае, си велеа, дрвцата од социјалното пламнаа со првиот голем снег, убаво е штом северецот го замени југот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
„Се сеќавам, пред години го зеде дури и дубровничкиот конзул Марко Вукосалиќ.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Веднаш се ставив во мојата омилена улога да бидам нечиј психолог, па овој човек сега ми стана поле за истражување кое со години го барав.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)