време (имн.) - шета (гл.)

Ги спомнуваше чевлите, дури и некоја темнина што сето време шетала околу неа и ѝ пречела да одлучува.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Кога Карче се искачи на скалите стројничката, која за сето време шеташе горе-долу по одаите и по чардаците и добро внимаваше да чуе сè што говореа луѓето, - ја поттргна сета малку настрана Аспасија и, незабележно, покажувајќи накај Карчета, ѝ рече: - Покани го, да седне до Робета...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Погаништилак и празни верувања, си мисли, но оти сè е безнадежно и оти и ноќва е трудна со неизвесности, и тој е озбемен од тоа Се истава од прозорецот и некое време шета од едните во другите прозорци на одајата, од тие на западниот ѕид, пред кои до пред малку стоеше, до другите на источниот ѕид.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)