врева (имн.) - никој (зам.)

(Од вревата никој не го слуша и пред да се појави на вратата пак викна).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
При толку народњачка врева никој не се сети на стариот Вујадин, просветлениот таг, којшто (во народна песна) ги проколнува „лажливите очи” што „на зло го навеле”, од заседи и стапици да ги гледа по патиштата Турците и трговците, да ги напаѓа, убива и пљачкосува.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)