волк (имн.) - и (сврз.)

Врз мракот падна уште една ноќ и в тој цвет темен затворено сѐ е под јазикот на молкот немее Сал ти си буден од бдеење болен но песната ја нема и ја нема во несоницата на тие долги дни Ја нема таа месечина јасна под тие клепки седело да свие молчењето да ти го осветли И така кроце часовите венат како што вене виење на волк и липтежот на ветрот како вене
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Некои грубо се наговараат, некои веќе лежат под смреките како што лежат волци и волчици во планинава.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сум поел волк и волк ме хранел на дланкиве пролет ми умирала.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Сашо: Па, можеме волк и зајаче. Еве, јас ќе бидам волк.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И мравките насетуваа дека ќе се случи - први почнаа птиците, пауните, папагалите и златните фазани, потоа се јавија волците и лавовите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Знаеш илјада марифетлаци. Ќе ја изитриш и ќе ја ујдисаш некако работата. Ќе ми поможеш и мене.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Се спријателиле волкот и јагнето. Блазе му на јагнето...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И колибата, особено сопчето во кое спиеше Бојан, беше непристапно за волци и за кој и да било друг стрвник, освен за човек со лоши намери, но од луѓе Бојан не се плашеше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Единствена поткрепа му беше секирата, со која сепак се чувствуваше малку посигурен, а го тешеше и сознанието дека „планината е чиста“, дека од поодамна не се зборува за волци и мечки.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Гледам волци и волчици, кои демнат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Кога не си можел да ги совладаш на местото, или барем првиот ден, тогаш сигурно побргу од тебе ќе ги настигне некоја глутница волци и, ако се совладани дотаму, за да не можат да ѝ се спротивстават, ќе ја нахранат побргу неа, така, за кога ќе стасаш ти да можеш на наидеш на тоа место само некоја бела коска.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беа сретнати, со тој мал снежен простор меѓу себе, сковани меѓу тие стебла, со сета морничавост, што се точеше од очите на волкот и просто како да му полазуваше по секоја црта од неговото лице.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Веднаш под неговиот прозорец, како некоја уште неприбрана, заборавена сенка на таа ноќ, седеше еден голем парталав волк и гласно го голташе крвавиот снег од местото каде што беше синошната борба, само понекогаш покренувајќи си ја својата шилеста муцка и завивајќи безгласно кон полускриената месечина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Едно од говедата чудно рикна. Другите се обеспокоија и му се придружија. Некои од луѓето се исправија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се плашеа да не е волк и наслушнуваа тапи удари на рогови во дрво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И мравките насетуваа дека ќе се случи - први почнаа птиците, пауните, папагалите, златните фазани, потоа се јавија волците и лавовите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сашо: Па, можеме волк и зајаче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А малку потаму: волци и други лиоти, се подкрадуваат и ти ја душкаат миризбата, здивот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)