вода (имн.) - до (предл.)

Ама, не се чека повеќе, што се вели, дојде вода до гуша.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште чекор, два и крај, до езерските води до границата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Го беше поткопала бетонскиот јаз што ја носеше водата до централата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Велеа оти ноќта кога надошла водата однела и два чергарски шатора, но дали само шаторите или и нешто друго, никој не знаеше да каже.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мече весело стана, го погледа со гордост своето дело и наеднаш му текна да го испроба: од долниот отвор му сипа вода до половина, по тоа го стави чамовото дрвце во цевката, го притисна силно и тенка, остра струјка вода блисна далеку нагоре.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И нема, велат, ние да киснеме во вода до колена, а ги со жената да се скокоткаш в постела.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Иван Никифорович многу сака да се бања, и, кога ќе седне во вода до грло, наредува да му се стави самоварот и многу сака да пие чај во вакво студенило.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Иван Иванович многу се лути ако во чорбата пронајде мува: тој тогаш просто излегува од кожата - и чинијата ќе ја фрли, и домаќинот ќе го искара.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)