вода (имн.) - кој (имн.)

Станува значи збор за вода која речиси никогаш не е доволно длабока, но и во неа многумина потонале а без да дознаат дека тоа се случило.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Од дувалото со векови избива сулфурна пареа и топла сулфурна вода која тече низ брегот и шири мирис на расипани јајца, на ќуќур.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сега знаеше дека сите оние спорадични немири кои одвреме-навреме ги заплиснуваа како вода која при одење се подистура од преполна кофа не биле само одеци на косовските.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Десната рака ѝ ја ставив меѓу нозете и дланката ми се наполни со вода која на волната, по капењето, можеше да се задржи најдолго.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)