вистина (имн.) - чиј (зам.)

Во двата случаи, имено, луѓето трпат огромно развластување: во име на нивната најдлабока суштина тие стануваат лишени од правото на било какво располагање со своите судбини; расата или културата се вистината чии што се тие носители наспроти својата волја, вистината која ја обезвреднува нивната свесна желба.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Всушност, ние ја сметаме Penrose-овата претпоставка малку веројатна: Скоро сигурно постојат некои вистини чии изјави се толку комлицирани што човечкото суштество неможе да се зафати со нив во сите детали, и Gödel-овите реченици веројатно спаѓаат во таа категорија.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)