вистина (имн.) - бил (гл.)

„Вистина било“, си повтори во себе кога го слушна Стевана со понос да раскажува што му кажало Катето сношти.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
– А, така демек, а? – се разбесне кадијата. – Значи вистина било што велеше Селим-ага, дека вие не признавате ни цара, ни везира? – а кон беговите: – Сефедин, Селим, Бајрам, Суљо, Муарем, Фазли, Фета, Даут, Мамут... сите на работа со своите луѓе.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)