вечерна (имн.) - го (зам.)

Свеќите страшно потпукнуваат, само што не се изгаснале од силниот, студен ветар, страниците страшно шуштат, и како што дува ветрот, така буквите од писанијата испаѓаат од страниците, подлетнуваат во воздух, а ветерот ги позема и ги носи угоре, го крева покривот од црквата и ги развејува по небото.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Сонив дека сите книги за богослужение сами од себе се листаат и вртат, а јас сам на вечерна го гледам тоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А потем сите книги останаа празни, без ниедно слово во нив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)