ветриште (имн.) - кој (зам.)

Овде е диво и се живее во самиот амбиент на природата, со нејзиниот воздух, со немирното море и со постојаните ветришта кои во овие летни жешки дни го палат лицето.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)