бран (имн.) - го (зам.)

Внатре вресок ечи, молба, како екот се враќа, во ѕидови удира на телото, кое во грч бранови го носат.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Неколу километри долгиот брег, сиот беше исполнет со хотели, вили, кафеани, со огромна песоклива плажа, низ која се преливаше жолто-златната боја на ситниот песок, кој огромните морски бранови го здробиле во прав.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Гуските летаа во знакот на „викторија“ и во бранови го фаќаа северот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Издишувам. Зборувањето станува неразбирливо.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Како хероинот полека навлегува во моите бели дробови, така топол бран го исполнува целото мое тело.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ме фрлија мигум во лежалка на тивко крајбрежје, каде шумливите бранови го прелеваа сето она што Типот кој бараше запалка умееше да го каже.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Морски бран го извишува, го ослепува сонцето што отскокнува од морето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Огнена почна да се тетерави. Како да стои во чамец што бранот го подзел в рака.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Иване! Иване! Не гледаш? Се случува нешто!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Само бели мали бранови го мијат песокот и полека се враќаат, се тубат и веднаш излегуваат нови и нови.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И така земјата и езерото, брегот и брановите го продолжуваат вечниот дијалог на кој се надоврзуваат гласовите на поетите, довикувајќи ја вечноста, во животот, бргу носен од брановите на минливоста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во тие мигови кога се жести моќта и величината на владеењето, се слуша вревата на полските ескадрони, урнебесниот пад на Отоманската империја. Така пишуваше Албер Ками...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)