бездна (имн.) - во (предл.)

Потем во еден момент го сврте погледот кон него, погледите им се сретнаа, Едо стана свесен за сјајно пепелавата боја на незините очи и се најде во тој нејзин поглед како врз бездна во чии безпределни длабини тонењето е неизбежно...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А можеби името му е Казан. Бездна во говорот. Кажани.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Кога го чу својот глас, развлечен и матен како закан, како порој на оловни слогови кој не ги бришеше сенките на патот туку ги оживуваше, го влечеше по себе сенките-сведоци или јатаци, сеедно, до една бездна во која беше сѐ непознато и над која веќе немаше ништо освен ехото на тие слогови - „Да живеат сите ножови на светот!“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А Прилеп за младите беше бездна во која секој момент можеа да пропаднат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)