баба (имн.) - цвета (гл.)

Можеби ќе ја викнеше на помош и баба Цвета. Можеби ќе ѝ телефонираше на мама, на тато. Ќе ги вознемиреше на работа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Да беше тука баба, ќе кренеше викотница: - Оф, јас сирота, чедо на баба!...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Значи Јован барал Шаќира, а не Шаќир да заколит Јована? е, е, е!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Подобро. Спокојно ќе си легнам - зборував сам со себе.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Ногу арен човек, ама ете к'смет немал, сирома. — Ѝ зборуваше бабата Цвета на комшивката си Петра.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Арно ама „што не покрил господ — човек не може да покрие" велат старите, та кога мудриот кадија ја праша бабата Цвета: — Кој дојде прв кај тебе, бабо? — оваа ја кажа вистината и одговори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)