алка (имн.) - во (предл.)

Јас не сум Јас не сум уште една алка во синџирот Јас не сум уште една капка во океанот Јас не сум уште една тула во yидот Јас не ја барам смислата на животот Јас не ги барам идеалите Јас не сум осуден да живеам за да умрам јас умирам за да живеам! 116 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Социјализмот, теорија што се појави во почетокот на деветнаесеттиот век и претставуваше последна алка во синџирот на мислења што се протегаше назад сѐ до бунтовите на робовите во Античко време, сѐ уште беше сериозно заразен од утопизмот на минатите времиња.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој, и само тој е најважната последна алка во решавањето на проблемот“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој лично никогаш не се чувствуваше близок со природата, никогаш себеси не се сметаше за алка во синџирот на еволуцијата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Едно чеволче, за едната нога на детскиот палјачо, една алка во непрекинлив синџир на постоењето.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Самото дело на Гедел е впрочем една алка во долгата верига скована од математичарите за прецизирање на овој поим.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Потоа, како жртвуван пион на шаховска табла, го преместуваа по потреба на мигот или по намиг на командантот - од едно место на друго, колку да пополни некоја дупка во откриена празнина, да врзе алка во синџирот со ортомче, а не со желевце - сè додека не се најде со старите другари од гимназијата, од кои преживеаните веќе беа важни личности, односно личности од теме до петици во нови униформи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Ме болеше ама се смеев бидејќи тие веруваа дека сум некоја ситна алка во некој важен синџир!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се смеам и им велам: Немојте да ме омаложувате.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)