адет (имн.) - е (гл.)

Сака да види каков впечаток оставил на него.) Татко!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Адет е да се пие. Сакаш ли да пиеш, коџабаши?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: (Исплашен.) Аман, чорбаџи Томче, ние не сме кабает, жими Ристос! Адетот е таков...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Дополу е по адетот, отполу по моето сакање...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: А-а, проводија, адет е.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ЦОНКА: Така, Поцко, така синко! Адет е овде, не е играчка!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: (Му дава знак на Поцко за враќање.) Да одиме, чорбаџи Теодосе...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Адет е, куме, да се удри мур на кумството. (Си ги брише со ракав мустаќите.) Адет е. (Го бацува в уста.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ЦОНКА: Па, сега кумот ќе го дарува кумашинчето. (На Теодос мазно.) Треба алтанче на крштеничето, адет е, проводија за крштеничето.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Тогаш, патот под нозе!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
МИТРЕ: Вистина, така е од ноќ кому му зинува уста да јаде ама адет е, останало да се стави софра.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)