о (изв.) - господ (имн.)

Заборавија луѓето, о господе, колку брзо заборавија дека до преѓе си пукаа еден на друг, еден кон друг.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го крепеше под мишка да не падне и издивнуваше очаено: „О господе, што е ова што ме снајде...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- О господе, што ти згрешивме... - се крстеа луѓето. - Не кревајте паника, луѓе, - викаше претседателот на фронтот Анаѓија, - Тане не е никаков стручњак...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Туку гледате, ги исфрлиле од себе неубавите, груби капутишта, ги слекле тешките војнички кондури, која боса, која по калци, бели, домашни, која по свилени чорапи добиени на крос-контрите (како награда), - која по гаќички, која во селско шајачно фустанче, која со долги, мили раце, бели, слаби, о боже, некоја што била малечка се извила, заластарила, високо, до небото, друга се смалила, се свиткала, се подгрбавила, о господе боже!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)