бре (изв.) - ѓаур (имн.)

Стражата, со финансистите, го запреа Донета. Ги фатија коњите за огламниците и прашаа: - Што носиш, бре ѓаур28) во вреќите?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога селанецот се доближи до стражата, еден од заптиите извика: - Стој, бре ѓаур! Дај да видам што носиш во кошницата!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Откако сувариите влегоа во другата одаја, Гоце остана сам.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сиромав човек сум белки ќе земам некоја паричка да ја позакрпам сиромаштијата...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Не може, не може денеска! -повторуваше војникот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Дур, бре ѓаур34)! - викна војникот со ножот на пушката.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Еден од нив рече: - Што не отвориш, бре ѓаур?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Еве, има уште два дена до Велигден.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Турчинот ќе ни дојдеше во куќата, ќе се најадеше, ќе се напиеше и ќе ни речеше: Бре ѓаур! ај донеси ми тоа и тоа! – ќе му одговоревме: Сега, беим!
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Ај бре ѓаур, - вели Турчинот и умира од смеење.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Зошто напади народот да не чекаат царските луѓе? – Да ти се многу години, бег – го испушти попот познатиот робовски поздрав и направи длабоко темане, наведувајќи се речиси до земја, но место одговор на поздравот, кадијата му удри по еден камшик по грб и по плешки, па почна да го пцуе и да вика: – Какви многу години, бре ѓаур?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Везирот стана од својот стол и им се приближи: – Станете, бре ѓаури, станете да ми раскажете од каде идете и зошто? – им се обрна вкупно на сите чист каурскисрпски јазик.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Море сиктер, бре ѓаур, - му свикал бегот.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)