ѝ (зам.) - навира (гл.)

Мајка го гледаше Татко в очи, беспомошно. На очите ѝ навираа солзи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ѝ навираат спомените, а гласовите ги подзема ветерот и ги сее од ров во ров од бункер во бункер, од таму ги презема и ги префрлува над трапиштата, ги разлева по ридиштата, ги подига до врвови.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Треба да си рече оти од нас помош ќе нема, така што почнаа во очите нејзини еленски да ѝ навираат солзи, ѝ навираа така солзи и очите ѝ се полнеа како дупчиња во карпа кога се преполнуваат со вода дождовница и кога ѝ пребликнаа, солзите почнаа да ѝ се ронат од очите и да ѝ течат како на тетка Божана кога ѝ умре детето нејзино Миле на петгодишна возраст.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Горда се вслуша, надевајќи се барем дека е кај соседите, но кога ѕвончето го повтори ударот тука и Горда се стресе, чувствувајќи како потиснатата лутина ѝ навира заедно со крвта во слепоочниците.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А солзите во очите сами од себе ѝ навираат, ѝ ги поткреваат рамената, срамот нејзин на бело видело сака да излезе.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Венче сѐ повеќе стануваше тажна, невесела; често ѝ навираа и солзи.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Лицето ѝ се намурти и почна да плаче.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Тоа е кондом“, рече таа, солзите ѝ навираа на очи, “докторот ми го набави... ги прават во Шведска.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Тоа е кондом”, липаше и плачеше толку силно што кимоното ѝ се отвори и можев да ја видам контурата на таа работа врз испапчувањето на нејзините пупки.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)