ја (зам.) - свеќа (имн.)

ЕВТО: Гаси ја свеќата!!! (Михајло ја гаси свеќата. Пауза. Михајло почнува да плаче.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Долгиот не запираше. По некое време чу јасно: - Запали ја свеќата!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Клекна над него и земајќи ја свеќата од калуѓерите, му ја поткрена главата, го погледна во очите, во устата; Наќо направи напор да му рече нешто, закркори со грлото, и му стече крв од устата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
(Куќата на Султана. Евто и Рајна се подготвуваат за легнување. Михајло седи над дебела книга. Чита на свеќа. Мачна тишина. Штотуку завршила караница.) ЕВТО: Гаси ја свеќата. Немаме пари за фрлање.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)