чиј (зам.) - куќа (имн.)

Командирот ја погледна намуртено и ја праша: - А од чија куќа?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ги редеа сите имиња од фамилијата пред чија куќа ќе се видеше забоден крст.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Побрза да не го удрам или тој да не замавне на мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Живееја во една од оние улички во кои куќите се толку збутани една во друга, што комшивките знаат што манџа во чија куќа се крчка, кога се подготвува пастел, кога, бурмуелос или алхарос7.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Со својата видовитост започна да им кажува на луѓето во чија куќа или двор има закопано пари.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Го знам нивното маало, зашто навратував кај мајка му и носев алишта за теснења, поправки и поткусувања и како што ќе влезев во маалото ќе ме пречекаа исти гласови на две жени што везден се довикуваа: - Сара! - ќе викнеше едната - Што е Бела? - ќе прашаше другата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Тој не те сака?“ Сега и жената во чија куќа ја боледував треската и ја доживував најголемата своја возбуда го следеше оддалечувањето на плеќестиот Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ајде, Јана! Кажи конечно каде сме, во чија куќа, чии гости сме?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)