чиј (зам.) - дно (имн.)

ПАРИЗ најимпозантно се претставува на „Трокадеро“, на она место кај што се издига палатата „Шајо“ и од каде што се отвора величествена панорама - Ајфеловата кула, а понатаму убав парк полн со зеленило и цветни алеи во чие дно се наѕира Военото училиште.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Изложени на ветер и дожд тие гордо остануваат крај нивните кутии исполнети со мистериите на духот, како безброј Пандорини кутии, на чии дна се крие катарзата на надежта во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Треската го влечеше во непознат мрак и му го сушеше грлото на чие дно лежеше неговата смеа искината на парчиња.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Убивајќи го брчењето околу едното уво и бранејќи се од одговорот на предизвикувачкото Сакаш ли, Лозан Перуника ги стиснал со дланки ушите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како да ја нурнал главата во вода: над него и околу него бучливо зашумела реката на возбудата влечејќи го кон еден свет од чие дно тој тогаш со внатрешен вид на изгубен волшебник го следел насилникот како се оддалечува јуначки валмосувајќи ги со два прста мустаќите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Лево - Копанче, Свети Илија, Круша и Горуша и зад неа Котелската Кула, 1758 висок рид кој од јужната страна е пресечен со многу стрмна карпеста падина на чие дно лежи селото Котили (Котелци).
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Налактени и со брадите втиснати во вкрстените дланки, замислени скитаат и дали сега, совладани со молкот, одново во мислите ги обновуваат изодените патеки, дали го одмотуваат клопчето на својата младост одмината во времето – невреме што се истркала низ големата удолница на чие дно се разбија и запустија големите надежи?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Куќичката е стара еден век и личи на старински ковчег на чие дно лежи предмет со безначајна вредност за овој век.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сфатив дека на тој начин ќе можам помирно да се олеснам, па го оставив тушот да тече цело време - што и да биде, си помислив, тетка ми ќе мисли дека се туширам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Од вратата удолу се спуштаа стрмни скали, на чие дно нашите чевли стоеја уредно наредени.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Запрев замислено пред манастирскиот бунар, длабок стотина метри, чие дно беше поврзано со Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)