тој (зам.) - тивко (прил.)

Со текот на времето куќата крај реката близу Дрвеното, односно Еврејското мовче крај десниот брег на реката ни стануваше цел свет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Исусе Христе,“ рече тој тивко, „што ли сум сторил сега?
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Гледајќи ја Мајка како го зема во прегратка и другото мало дете, тој тивко изусти: Јас не знаев дека ти го имаш вистинскиот клуч!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ах, Југословец - рече тој тивко за себе.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)