ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

А доцна ноќта некој потчукна на вратата од собата каде што спиеше Наташењка; вратата се подотвори, и влезе Матвеј Николаевич, нејзиниот татко.

Кога Наташењка си дојде на себе по несвестицата, тој седеше на креветот и ја галеше со белата рака по главата.

И додека ние вртевме крукчиња на мразот тој седеше на трибината и решаваше крстозбори.

Секогаш му студеа дури и на топло, ама издржуваше само за да не не остави сами.

Неговите приказни беа цели испомешани. Ги мешаше Клерк Гебл со Стен Лорел и сл.

Се возевме наоколу цел ден, а тој седеше на задното седиште и ми раскажуваше приказни за Холивуд од старите денови, а потоа застанувавме кај „Gour- met Chalet” да купиме стек за неговата вечера која чинеше колку една моја дневница.

А тој седи и очаен знае колку многу далеку е песната што пред малку ненадејно секна.

Тие денови на големо гледање и мислење, што го гледаше и милеше Брчалото, некои од брезничаните, губејќи трпение, додека тој седеше во зелениот пластичен стол замислено загледан во Тумбица, но од сочувство за неговите маки, ќе му речеа: „Уште ли не можеш да го најдеш тоа што го бараш?“

Никој не рече дека ќе павиме поплака кај властите во Прилеп, вели Костадин Дамчески кој е старешина на Потковицата и кој зашто е старешина и тој седи на чело на трпезата, од десната страна Максимова.

Среќа, си мислеше, што е замрачено и што тој седи така, наведнат и загледан пред себе, во жарчето на цигарата што ниту угаснуваше ниту се разгоруваше на врвот на долгиот килибарски чибук, па никој не може да насети што се случува со него и во него.

Имаше место во последната клупа и изгледа дека беше задоволен со тоа, зашто таму, во аголот, другите деца викаа, се префрлуваа преку клупите, се маваа со сунѓерот, ги влечеа девојчињата за прцлињата и изведуваа стотици други ѓаволштини, тој седеше стуткан во својот агол, отсутен, со мислите далеку од она што се случуваше околу него.

И додека тој седеше во својот агол, во последната клупа, сите погледи беа вперени кон него.

Тој седеше до прозорецот, темна силуета, и гледаше надвор. Се уплашив – „Што правиш таму?“.

Облечен во оваа иста униформа, со пушката потпрена на коленото, тој седеше пред исклучениот телевизор и се убедуваше дека стравот што го чувствува како грутка мраз во градите е сосема природен во таа ситуација.

Тој седеше повисоко од другите и со показалецот го сечеше воздухот во сите правци, но секогаш кон одредено лице од кругот.

Ние го гледаме со Мирчета, тој седи онака расчекорен и само тупка со нозете.

Јас си збирам сливи, претурам од кошница в табла, а тој седи и го накрева шишето, го отпразнува.

Тој седеше под една праска, обидувајќи се да му го намести скршеното крило на еден клукајдрвец кој не можеше да лета. Й зборуваше на птицата. – Што е? – рече тој. – Фармерот, Џон Биро, – реков јас. – Ја посети нашата куќа.

Но тој седеше збунет, не знаејќи што да направи.

На сите очите им одеа на ѕидот, на парчето побела вар каде што тој седеше, и го стегаа срцето.

Шаховската табла секогаш го чекаше, неговата маса во аголот беше секогаш резервирана; дури и кога местото беше полно, тој седеше сам покрај неа, затоа што никој не сакаше да биде виден како седи блиску до него.

Тој седеше зјапајќи во мраморната шарка на корицата од тетратката, обидувајќи се безуспешно да го исклучи гласот од свеста.

Тој седеше сосем исправен во својот стол, додека неговите моќни гради се издигаа и потреперуваа како да му се противставуваат на удар на бран.

Тој седеше покрај ѕидот и молчеше, поттурнуван од нечистите тела, премногу обземен од страв и од болката во стомакот за да може да се заинтересира за своето опкружување, но сепак забележувајќи ја изненадувачката разлика во однесувањето меѓу партиските затвореници и другите.

Беше вечер. Тој седеше во дневната соба. Гледаше во телевизорот.

Бино пак го покани сега нему да му се предаде како пред дванаесет тринаесет години што го канеше да му се предаде на мудурот, бидејќи сега тој седеше на тој стол, но тоа само го налути Јована, та за инает на Бина реши да се предаде, но не нему, ами направо на окружниот началник во Битола.

Него го бркаат горе, по Плачковица, а тој седи во нашиот трем со дедо ти.

А тој седи, ме гледа, дури и чашката ја тргна од устата, помислив ми ги мери зборовите, и јас, зошто да кријам, уште веднаш поверував дека го отрезнив, дека успеав со неколкуте зборови да брцнам во азното на суштината; дека ми појде од рака да ги закопам тие негови проклети бубачки.

Мајка ѝ прошепна Не е тука, злато, тој седи дома, овие се само неговите сватови.

Се освести ибн Пајко од замрсените мисли дури кога виде дека Калија станала од леглото, забележувајќи дека тој седи замислен во темното.

Тој седеше на чардакот од сарајот што го доби во тврдината, и опулот, наместо кон небото, ги пребројуваше катните и покривните греди, небаре недостоен да се насладува од синевината.

Тој седеше дома и поради терапијата постојано му се спиеше.