тој (зам.) - клекне (гл.)

Тој клекна, ми го зеде лицето меѓу своите дланки и рече: „За какво собитие говориш, дете мое?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Беа сликани минатото лето, на плажата во Охрид – тој клекнат, го гушнал Борјан, кој стои пред него, со главите во иста висина: Тато, која е разликата меѓу тебе таму и тука? – Не знам. – Па тој е закачен, а ти си откачен.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Таа ги навали очите и почна да му раскажува како пред три дена тој дошол да ѝ држи епитимија, таа лежела гола во постелата; тој се наведнал да ја покрие со веленцето, а таа се поткренала, го фатила со рацете за вратот и го привлекла кон себе; тој почнал да се трга, да се напиња, да се исправа, но нејзиното тргање било посилно и тој клекнал на колена крај неа, а потоа се наведнал над неа допирајќи ѝ ги градите со брадата; таа од влакната почувствувала скокот и возбудливи трпки по кожата и уште посилно го привлекла влечејќи му ја главата кон своето лице.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тој клекна на колена и во мигот кога сакаш да стане, малку понастрана, само десетина чекори од него, во трските виде легнато женско тело.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)