тој (зам.) - втор (бр.)

Навистина се сетила дека некој едноок дедо на тој втор Онисифор живеел во пештера со косместа мечка, скотски се врзал за неа, за нејзиното живо месо што копнеело по свој род и пород - на мажјакот пред тоа му ги издупиле градите со копја, да легне послана неговата кожа под миндерот на некој турски стрелец и имотник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јастрепски остроока, подгрбавена аглесто и со машки објала под црната калуѓерска облека, така што дури и рамениците ѝ личеле на скршени или преморени крилја, изгледала дека никогаш веќе не ќе зачекори по таа земја на тага, дека ќе остане на тоа и свето и проклето место, помеѓу две нездрави црни борови стебла, и самата да пушта од себе испреплетени корења и да го наслушува со накривена глава минатото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Токму тој вториот ми овозможува да зборувам на тој начин, слободно да зборувам за тоа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Зар не паметиш како ве бркаше околу овошките?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И уште нешто ќе речеше но тој втор збор не го разбирав.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во врска со тоа имам неколку претпоставки.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)