тоа (зам.) - веќе (прил.)

Тоа веќе стануваше вообичаено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Загледана во некоја замислена точка на бесконечноста се обидувам да му напакостам на сопственото тело, зошто душата и така ми е одамна затруена од отровот во белите цветови што растеа во недостижноста на тоа веќе загубено време.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сликарот на животот, создавачот на смрта, ткајачот на судбината, златен круг на времето кое ќе нѐ однесе до портата на чистилиштето. -„И што понатаму?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Со стапчето (фалус?!) на момент да се задржи струполувањето, и да се слизне низ одвај- доволниот отвор (вулва?!). Но, тоа веќе е филм.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А технологијата потребна за тоа веќе постои.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа веќе не беше важно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Видете, госпоѓо, ми фали развод од таа од Србија, додуша тоа веќе не е Србија, повеќе е Косово“, ми се развикува работничката на шалтерот додека цел ходник ја слуша во чудо и живо ги интересира која сум јас по ред во низата, а и нервозни се веќе од чекање, па цупкаат во место и ц’цкаат со заби, желни за уште информации за мажот - чудо.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Башка што си самец, па тоа веќе не е ни излет.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Очите ѝ беа насолзени; Луција плачеше, и тоа веќе го забележуваа и другите.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Само за нокте едно помести го средето на светот, и тоа веќе не е среде, и писмото тајно се брише, не се виѓава. Сѐ што гледаме сведочи за невидливото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Аферим,“ рече тој и за грозјето, и за речта. Во мене имате пријател. Ибн Тајко го знае тоа веќе многу добро.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
СПИРО: Е, тоа веќе... ќе фати место... А клучот го најде на пат: рѓосан...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: Арно. Туку, како беше за ручекот да не згрешам; не месо со праз, туку со компири...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Тоа веќе, стрико, оти е така како што кажавте, така си е, и не инаку, туку јас сиромав, како ќе правам за дома да си одам?
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Во едно од нив најде и луштенка коска, дебела колку неговиот прст. Но, ни тоа веќе не значеше ништо.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа го пресече, од тоа веќе не можеше да направи ниедно движење.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Вистина, првата ноќ, кога веќе се беше вратил во гробот, му се слоши.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Поради тоа веќе не навалуваше на нејзините гради, бирајќи помирни места, околу бутините или слабините.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А требаше сите тие нешта да се згодат во исто време, за да се изврши тоа веќе вечно селење како што треба - без застои и пропусти. Маргина 34 41
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
НОВЕ: Ништо не сфаќам. ЈАКОВ: Тоа веќе утврдивме.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Крвта во жилите течеше, тоа веќе беше некакво чувство, најпосле нешто работевме што потсеќаше на животот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Замислете го тој добродетел ако бара признание, ако бара за неговата крв сите што ја добиле да му се оддолжат! Тоа веќе не би било добродетелство.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Сонцето и онака пак ќе си изгрева на исток И пак ќе заоѓа на запад што не значи дека и на запад Нѐ грее сонцето додека туристите чекаат Да го уловат во своите камери залезот За кој однапред знаат дека е волшебен и незаборавен Пред зајдисонце на запад катаден луѓето стануваат имуни На романтични воздишки и нежности од каков било вид Воопшто на запад многу е распространето мислењето Дека љубовта и сите воздишки се обична измислица И дека живеачката во целост ја движат пазарните односи Затоа на запад има сѐ повеќе жени кои не знаат да се бакнуваат Ај што не знаат да се бакнуваат ама не знаат ни да готват А тоа веќе директно се одразува врз квалитетот на сонувањето Зашто во рестораните за брза храна не се крепи здраво сонување И понекогаш е поарно да си гладен и барем со време да си знаеш
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Решија веднаш да дадат прилози за него, но успеаја да соберат сосема незначителна сума, зашто чиновниците без тоа веќе се беа истрошиле вложувајќи за портретот на директорот и претплатувајќи се за некоја книга, што им ја предложил началникот на одделението, кој му бил пријател на авторот, и така, сумата излезе сосема безвредна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сакале да чувствуваат каење и да извршуваат покора за, како што тоа веќе го правел Аретино, што поинтензивно да се доживее „стравичната сласт“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Големите „грешници“ меѓу маниристите, како Гонгора, Марино, Дон, пишуваат религиски песни и проповеди преполни со кончети, а Љубовта станува неисцрпна тема за моралната казуистика.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Беше слеп на левото око, тоа веќе не му припаѓаше нему. Сега тоа беше непријателска територија.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)