тоа (зам.) - прашање (имн.)

По добивањето на отказното решение нашиот соговорник, заедно со уште двајца други работници (еден од Скопје, а друг од Куманово), поднесоа приговор до работничкиот совет,3 во кој наведоа дека отсуствува елементот на вина, бидејќи тие натовариле точно онолку колку што пишувало во кантарската белешка и во испратницата, како и тоа дека не се сослушани да дадат изјава во своја одбрана, а не им е оставен ниту гарантираниот отказен рок кој им следува согласно Колективниот договор за Агро-синдикат и Здружение на водостопанството.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, овој второстепен орган кај работодавачот воопшто не се произнесе, по што тие поднесоа пријава до синдикатот на претпријатието – за да, по 15 дена, добијат усно известување од истиот дека тој „нема ингеренции да одлучува по тоа прашање“ и својата правда да ја бараат пред суд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Нашата визуелна култура е опседната со млади, естетизирани, снажни, здрави тела.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дали механичката надоградба на телото или генетското клонирање доведуваат до ретериторијализација на субјектот и ако да, до каква? Во заднината на тоа прашање е односот меѓу техниката (технологијата) и телото.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Сакаш нешто да каснеш? – ми вели. Не знам зошто тоа прашање ме израдува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Упорно се задлабочуваше во текстот, прашувајќи се себеси каде греши, што е она што таа не можеше да го види, да го спознае, а сите други (компетентни и некомпетентни по тоа прашање) го согледуваат и му оддаваат огромно признание; што е она толку посебно, толку необично заводливо што тој го поседува во себе, во својот стил, во својата реторика и техника, во својата методика на пишување, што на другите им недостига.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Денес на тоа прашање не е веќе можно да се одговори: реално и субјективно, сум човек, виртуелно и практично, сум машина.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
— Ние се спремаме да одиме во Бугарија, да ја поразбистриме работата, но во тоа прашање не сме едногласни.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ден, два,три — за мене е сеедно, но сакам да се слуша мојот збор во моата куќа, — беше последниот збор на Толета по тоа прашање.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Значи, да ги оставиме сите наши дејци од народот на милост и немилост? — праша Ѓорче.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој напред, четите по него — ги одведе во Будимерци каде што навистина им приреди пријатен одмор.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тоа прашање според информациите „станува коска на раздорот меѓу грчките комунистички екстремисти и локалните приврзаници на ЕЛАС кои не се согласуваат со македонските сепаратизам“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
- И сега? Го постави тоа прашање несвесно и излишно, зашто веќе му го знаеше одговорот, но сепак толку гласно што го слушна и Горда.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Зарем не беше време да сврати?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели, и вам ви се има случувано тоа: на човекот што го сакате најсетне да му се обратите и по име?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И самата не знам како се случи тоа, но набрзо по овој наш разговор се заварив себеси како си го поставувам токму тоа прашање „Каде е сега мојот Ведран?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
До последниот здив, до последното затворање на очите ќе ме мачи тоа прашање.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Некогаш се прашував ‘Кој сум јас?’, а сега знам: јас сум ништо.“ Идниот ден разговарав со брат ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ги одвои своите усни од моите, рече: „Некогаш се прашував ‘Кој сум јас?’, и се надевав дека низ таа запрашаност ќе стигнам до одговорот за сопствената суштина која ме поврзува со сѐ што постои во универзумот - состојба до која треба да стигне секое човечко суштество поставувајќи си го тоа прашање.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако прашањето за народноста на Македонците има првостепено значење за Бугарите, Србите и Грците и секоја од овие народности го третира по свое, тогаш зошто и ние тоа прашање да не го земеме во свои раце и да го разгледаме сестрано – и од бугарско, и од српско и од грчко гледиште, и критикувајќи ги сите нив да не си изработиме македонско гледиште за нашата народност, а се задоволуваме, според местото каде што сме се учеле, или со српското, или со бугарското или со грчкото гледиште?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се поставува прашањето: кој е во сето тоа крив? – На тоа прашање јас не можам да одговорам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако, значи, го разгледаме тоа прашање, ние не се враќаме назад, а одиме напред, сознавајќи ја неговата важност.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За одговор на тоа прашање треба во неколку црти да се одбележи улогата на Србија во македонската национална преродба.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На тоа прашање јас одговорив кога зборував погоре за борбата со пропагандите и за поставување на нашиот народ во добри односи спрема сите македонски народности.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За некои тоа прашање е многу лесно: нека се признаат неколку официјални јазици, т.е. и турски, и бугарски, и српски, и грчки, и влашки и албански, според населението на областа.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Мисли ли тој оти Србите му веруваат дека се работи на “Македонија за Македонците”, ако се игнорира прашањето за јазикот на Македонските Словени, и дека тоа прашање лесно и праведно ќе се реши со добивањето на автономни права?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Добро беше што изостана прашањето за деца зашто на тоа прашање Рада немаше одговор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На тоа прашање секогаш даваше краток лаконски одговор. Уште малку.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Работното место налагаше Гоше да користи огнено оружје, но испитувањата на службите покажаа дека засега “тоа прашање е отворено” (“нагласено темпераментен до благо непресметлив”, стоеше во специјалистичкиот наод на службите), па на располагање имаше секира со кратка рачка, со остро сечило и со наназад силно издаден тупук.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тоа прашање секогаш остануваше без одговор, но ние си го поставувавме, разговаравме, се договаравме, изнесувавме различни претпоставки и аргументи, се спротивставувавме еден на друг, барајќи излез од мората што веќе силно нѐ притискаше.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Но тоа прашање и понатаму ѝ се чинеше неважно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На тоа прашање сѐ уште не можеше да одговори.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако решиме да те ослободиме, откако ќе завршиме со тебе, и ако доживееш деведесет години старост, ти сепак никогаш нема да дознаеш дали одговорот на тоа прашање е да или не.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Нон-стоп си го поставувам тоа прашање, зашто на крајот на краиштата, тоа ни е во гените: кога се движиме нанапред, всушност одиме рикверц, ние од сортата ни!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Дедот поп го ислуша коџабашијата и рече дека и тој одамна размислува, а кога, ете сега, тие сами го поткреваат тоа прашање, тој реши веднаш да им ја исполни желбата и да им го покаже својот наследник, на кого мисли да му го остави своето духовно стадо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога на портата се зададоа нунката, Митра и Гуца, — на Доста срцето ѝ затропа силно: — „Како ли ќе си го викам анѓелчето мое?“ — се праша сама и се прави небарем не ја возбудува тоа прашање.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На раце те носев кон постелата да го задушам тоа прашање на твоите усни.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Можеш ли ти да ми одговориш на тоа прашање?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И за цело време, целиот ден и ноќе, додека патуваат, сѐ истото и само тоа прашање му се врти в глава и постојано со изненадување и мачна вчудовиденост, го повторува и преповторува: зарем неговиот Васил, кој меѓу првите ја нарами пушката и со себе поведе и други, дезертирал?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)