тоа (зам.) - јас (зам.)

Ти нема да го патиш тоа јас шо го пати.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тоа јас го велам... пред сите.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но со тоа јас не сакам да кажам ние да престанеме да идеализираме и да живееме со народни идеали.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На тоа јас можам да го одговорам само ова: по моето мислење, сегашните, т.е. мирцштегските реформи се максимумот што можеше револуцијата да го ископча од Европа.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Меѓутоа, Англичаните отсекогаш биле сметани за наративни сликари, што во европски контекст беше сфаќано како лошо и понижувачко. Тоа јас го оспорувам.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во огледало се гледам. Ама, дали сум тоа јас?
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
- Што, а како тоа јас успеав да го направам по 15 години активно пушење.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Со тоа јас се занимавам. Јас работам на преминот од пишуваната култура кон калкулаторната култура, компјутирачката култура.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Треба да се видат и другите причини. Можеби е во прашање почвата на која лежи куќата, но за тоа јас не сум стучњак.“
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ми рече дека штом го предлагам тоа јас, дека мора да има смисла, дека тој во тоа не се сомнева, дека јас сум му бил гаранција, дека слушнал оти сега сум бил во тој крај, дека весниците пишувале за тоа и дека и тој ги чека моите големи и градителски, но исто така, и книжевни дела.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Поради тоа јас бев сигурен дека таа одлука ќе биде директно против мене... На умови бев...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На третиот ден остана да се сочини само уште отисок од првиот збор, за кој Филозофот претпоставуваше дека е јас, а клучот за тоа јас беше потписот од крајот на текстот, што прв беше умножен, и што според уката на Филозофот значеше: Дариј.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тоа јас ќе го сторам, со свои раце.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Сестро, ти и самата си знајш дека и на чупината им е умо во мене. За то јас немам кривица.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Тоа јас добро го видов на фронтот: додека траеше затишјето меѓу нас и непријателот, тие рикаа во шумите, се давеа меѓу себе.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Всушност, тоа јас раснев - загатлив како сказна.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ветерот повремено толку силно бие што не ги носи само зрната песок, туку отцепува парчиња и од самото Јас, па тоа Јас се чувствува немоќно, му се чини дека ветерот ќе го понесе и него заедно со песокта, ќе го згасне уште пред да бидат одвеани сите зрнца песок кои му биле доделени за до смртта, и тогаш Јас бара некое друго Јас, некои други Јас, со кои ќе се движи заедно додека околу нив беснее ветерот на времето; има потреба од тие други Јас не како поткрепа за преживување во материјата, туку како поткрепа за преживување на она најсуштественото од тоа Јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Така мојата мајка со поглед, со збор, со гест отцепуваше парче од мене, парче кое постојано ќе ми недостасува, парче кое постојано ќе го барам; целиот свој живот чувствував како ми недостига нешто, онака како што на Милоска Венера ѝ недостасуваат рацете; мене не ми недостасуваше нешто во мојата појавност, туку нешто внатре во мене, како да ми недостигаа рацете на мојата душа, и тоа отсуство, тој недостаток, тоа чувство на празнина, ме правеше беспомошна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)