тоа (зам.) - нѐ (зам.)

Тоа нѐ одмара, нѐ успокојува.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тоа нѐ тера да го забрзуваме одењето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Слушаме радио, читаме весник, а таму куп информации за несреќи во светот, за глад, за немаштија, за војни, за ропство, за земјотреси, за поплави, а нас сето тоа нѐ растажува, нѐ боли.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тоа нѐ чини сите побогати.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа нѐ потсетуе исто така на задачата со која што бездруго треба да се нагрби секој еден културен работник од нашата Народна Република, а имено: прибирање и печатење народни песни.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Почнуваме од почеток. Секогаш има нешто што почнува. Тоа нѐ плаши, непознато е.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Кога доаѓаа џандарите и војниците со тоа нѐ тепаа... - Да, точно е.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)