тоа (зам.) - му (зам.)

Јаков сѐ одречуваше. Му рече дека кај таа жена – му кажа дека се вика Ребека - оди на испомош околу домашните работи и дека таа за тоа му плаќа добри пари.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На Пол сето тоа му се допадна.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Пол цело време умираше од смеа: „О, Боже, доктор Лири е фантастичен! Вистинско медицинско шоу!“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тој разбра дека има нешто меѓу ќерка му и него, само толку, ништо повеќе, но тоа му беше доста.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој, иако му се паѓаше некаква улога на предводник и закрилник, не чекаше долго да му ја предаде иницијативата на Ордета, и да се пушти да биде воден од своето крштениче, на кое и без тоа му домачне да го гледа како се тутка и како одвај прозборува по некој збор, со загубен глас, на оние две-три места каде што прашаа за стан.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тоа му значеше дека со секого може да разговара, со секого му оди зборот: од чистачот на чевли, што го чекаше на плоштадот секое утро додека Миха му се приближуваше со бурек во устата, до последниот гостин - професор по покана - кој покрај предавањето ќе посака и да размени мислења со колегите, повеќе пренесувајќи ги одошто разменувајќи ги своите со нивните искуства.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тоа му одзеде дваесетина минути.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А тоа му даде надеж, тоа го повлече да помисли дека неговите веќе тргнале од селото и дека можеби уште вечерва ќе дојдат на колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Под дејството на психоделичните дроги се зголемува и се изострува концентрацијата за одредена задача, способноста за визуализација на проблемите во нивниот најширок контекст, се редуцираат инхибициите, се зголемува енергијата и одлучноста, а сето тоа му е неопходно на уметникот за време на творечкиот процес.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Вера на тоа му одговори: „Ако мислиш да се враќаме дома, јас повеќе во овој платен пекол не доаѓам“.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тоа му пречеше цел живот да биде среќен: зависта не му дозволуваше да се насладува со она што го има, оти постојано се вознемируваше со желбата по она што му недостига.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Реков дека војската нема никаква врска со патриотизмот; се повикав на Ајнштајн, кој има речено дека човек кој може да маршира на воена музика, во строј, очигледно добил голем мозок по грешка, и дека за тоа му е сосема доволен малиот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но на тоа му предоди една друга, подолга и одамнешна историја.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ако за Видана Јанчески може да се рече дека беше рожба на една таква, несреќна љубовна историја, Ристана Голушкоска, пак, беше жртва на безумноста и свирепоста на завојувачите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И ова нешто му се случи нему, на ѕидарот, на градителот на куќи, и тоа му се случи во светот во кој живееше, надвор, на периферијата од индустрискиот гигант, во рамното и еднолично село, обележано со вкрстени автопатишта и селски патишта, со бензински пумпи, што беа стратешки сместени на аглите на раскрсниците и трговските центри, таму каде што куќи никнуваа како печурки, оддалечени од нивите за компири.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Зборот геј никогаш не ја опишувал само хомосексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мејлбренч доброволно признава дека гејството има врска со многу повеќе отколку само со сексуалноста. Тоа му е, според него, токму она што во него не чини.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Антитезата на Фелоус може да се најде кај Џек Мејлбренч, авторот на Андрофилија – Манифест: Отфрлање на геј-идентитетот, презапоседнување на мажественоста (Androphilia – A Manifesto: Rejecting the Gay Identity, Reclaiming Masculinity) (2007), кој ја одрекува суштинската, вродена женственост на геј-мажите и кому не му се баш драги полињата во кои доминираат жените, а во кои, според Фелоус, геј-мажите се одлични.345
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од нив дури силно се оградуваат од ставот дека имаат „својства или одлики што генерално ги имаат девојките и жените“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не можеше тој тетка Рајна да ја спречи да зборува за овие работи, но, затоа тој со молчењето ѝ кажуваше колку тоа му е мачно, - си мислев јас онака како што мене ми беше потребно во тој момент.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Тоа му ја зголемуваше страста за создавање.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Таа отвори училишта, кладе конзулства, го ракоположи Фирмилијана и со сето тоа му даде нов правец на нашето прашање.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа му беше единствено, што можеше да го прави, вака залебден и вивнат во плавните далги на своето будење, и тој го правеше тоа: само од себе и само се шегуваше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А тоа му се радуваше нему буден отскакајќи преку сѐ, што можеше да биде прескокнато во таа собичка, и палавејќи и пепелничејќи и по пилотините на работилницата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во сандакот имаше доста храна за уште овој пат да биде сит. Тоа му беше доста.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во тоа му помогнуваа и неговите преморени зеници, во кои, со некоја магија на белината и пренапнатоста, како на филмска лента, беа сочувани сите движења и сето оддалечување на оние двајца.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Или ќе престанеш еднаш да крадеш“, му рече еден ден на оној еден од нив, а можеби тоа му го рече тој самиот, но тоа беше безразлично, „или ќе си ја поскусиш раката со тоа твое левосување, или ќе му кажеме на Башмајсторон, да си знаеш“, додека се враќаа во приквечерината кон своите бараки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа му напомнува на оној удавеник што го извадија нуркачите во пристаништето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Му идеше во телото студенило и од тоа му се ежеше кожата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На лавот тоа му е сеедно. Тој не може да разбере што му говори кловнот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Понекогаш, во својата нежност, старецот премногу го ценеше животното верувајќи дека тоа му ги разбира зборовите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ја респектираше нејзината амбициозност, па тоа му наложуваше кон неа да биде дискретно внимателен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Богдан Русимиров беше висок професионалец во службата за прибирање, селектирање и обработка на аудиовизуелен материјал, но во слободното време работеше како приватен детектив и тоа му обезбедуваше добра заработувачка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Но тоа му даваше можност да ги искушава луѓето на тој начин што со нокотот ќе црта крстови и ќе ги претвора во злато.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сето тоа: бучавата, говорот и толпата луѓе,  сето тоа му беше некако чудно на Акакиј Акакиевич.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бидејќи Ксавиер тукушто беше стигнал во Јапонија и бидејќи требаше долго да проповеда пред да успее некого да преобрати во христијанската вера, засега немаше ниеден верник што тој би можел да го искушува.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Браќата не се собуваат и загазуваат во водата свечени и возбудени. На Отец Симеон тоа му е достатно.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Умниот човек, велеше Татко, умее да ја потчини фаталноста, како што тоа му успева на морнарот среде разбранетото море, без оглед од каде дува ветерот, да ја одржи пловидбата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Лицето на О'Брајан покажуваше дека тоа му е забавно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа му се гледаше на лицето. О'Брајан знаеше сѐ.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Еден ден тој ќе исчезне. Тоа му е запишано на лицето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа му ги испразнуваше белите дробови толку комплетно што можеше да почне да дише само легнувајќи на плеќи и вдишувајќи длабоко повеќепати.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да мисли, да мисли, дури и во ова делче од секунда што му преостанува - тоа му беше единствената надеж.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, на лекарот сето тоа му беше многу нормално.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во тоа му помогна и Германија која како да почна и поинаку да го засакува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Содржината се покажа како чудо во кое тој не би поверувал ако некој тоа му го кажуваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Иако тоа беше доказ дека продавачот просто не знае што продава, сепак тоа му изгледаше току необично што гласно рече: „Гледај!...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Море, ајде магла оттука, препушти му го местото некому кому тоа му доликува!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Најсетне доаѓа и она моделирање на колачот. А и тоа му припаѓа нему. На авторот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дедо Најдо години со ред секои шест месеци купувал по едно грне тутун, и тоа му било мера: испуши ли помалу – нешто не му е добро, испуши ли повеќе – ќе се поболи.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но никако не може да ги почне имињата одназад. Тоа му е многу тешко.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ако го изоставиме пиењето, а во пиењето и не беше меѓу првите, и ако заборавиме на карањето, ама и тоа му беше на туѓ јазик, тогаш и не знам која би му била големата вина пред Господа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мислиш дека тоа нам ни текна? Не! Тоа му текна на некој друг.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сето тоа му расправаше сега Белич, сиот пламнат и возбуден од големите и радосни преживеаници што ги чекаат таму.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Полека тоа му станува навика, па и каде треба и каде не треба, лаже.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
СОЊА: Зошто те вика професоре? БОРИС: Тоа му е ново.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
На тоа му одговорив: - Никогаш не реков дека сум совршена.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)