ти (зам.) - умре (гл.)

Од грижа за моралното и менталното здравје на децата, уште од мали нозе ги воспитуваа, поточно ги заплашуваа, да не убиваат птици: Ќе ти умре мајка, некој од најмилата рода, ќе онемееш, ќе ослепиш, ќе ги се фатат рацете и нозете ако убиеш птица.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ги ловеа и ги убиваа, и тоа само во врска со божиќните празници, врапците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пријателката ѝ одговорила со повишен глас: - А што мислиш ти, дали ти, госпоѓо моја, нема да плачеш ако ти умре твојата ќерка!? И пријателството од тој ден меѓу нив престанало.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кога ќе ти умре најмилото, сите други умирачки ти се едноставни.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И му шепоти нешто на уво. Му вели: - Знаеш, детето што ти умре од ехинококту умре.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Ќе ти умре жена ти“, му велеа луѓето гледајќи ѝ ја ногата потечена.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Значи, тебе Јорданка, ти умрел мажот ти? - ѝ се обрати на тетка Јорданка којашто ја поднеместуваше фотографијата на дедо ми ставена над телевизорот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ќе ти умрам, вели, од срам, од страв и од горчина ќе ти умрам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Оние што ни умреа, му велам, - Мене не ми умреа, вели, децата тебе ти умреа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)