ти (зам.) - раскажува (гл.)

Ќе седневме двете во дворот на клупата, ти раскажуваш за твоето детство, јас те слушам, а мачорот со сласт, срка ли срка од супата.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Но сепак слушај, да ти раскажувам уште... И раскажува Бошко долго, како било и што било, си ја откри пред мачорот радоста, раскажуваше раскажуваше, а мачорот затоплен во неговата прегратка предеше, предеше и така двајцата несетно заспаа.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ќе ти раскажуваше легенди. Тој е вистинска ризница.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ќе ти раскажувам, ти само дојди, - вети чичко Добре.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Е, тогаш да ти раскажувам, мој Бојанчо, та да ти ги доближувам пред очи сите тие планини, па да ти доближувам дамнешни дамнини, па да ти биде убаво, преубаво...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сказната е од една пустина Со илјада песочни дини.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Со отворена уста слушај ме. Ти раскажувам. Зини.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И да сакам да ти раскажувам, нема да ми успее да ги најдам вистинските зборови.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Драга Бреза, веројатно мајка ти ти раскажувала за нашето верување во реинкарнацијата и за животот по смртта.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа многу се интересираше за тие нешта кога беше во Индија и изрази голема желба да го запознае татко ми, кој живее во Кашмир, за да чуе од него како тој размислува на таа тема.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Коњоштипите, богомолките и гасениците излапале сѐ, сега нив ги лапаат, ги кинат или ги смукаат стоногалки, жегавици и пајаци. Нема земја, нема ни луѓе ни птици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак зелено мирисаат пченки и ти раскажува некој со зелен глас: ако не се фатиш за нешто, за шурка небесна светлост или за опаш на магла, ќе се струполиш во шуплива бескрајност - ни над тебе ни под тебе нема ништо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега, кога ти раскажувам за ова, ми проработува бубачката и ме прашува: - Зошто се правеше тој метеж во умовите на иселените и раселените од ист корен?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Извини Васј, но и жените го правеа тоа! Дури и почесто од мажите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не сум ти расакажувал за Кољка? За оној луд Кољка?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како би можела да биде љубовна кога на сите им беше познато оти единствената љубов на Голем Тодор, Благовеста Лекова, неколку години пред да се случи ова за кое ти раскажувам, беше веќе погребана.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А да не ти раскажувам какви сѐ предавства се сторија во оние денови на револуцијата кога за да се купи малку сочувство од некој милозлив товаришч или од некого од спротивната страна се продаваше дури и честа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби ќе помислев дека сѐ она за што ти раскажувам, сериозно ми објаснуваше мојот сосед, е обично привидение ако не откриев овде, во ровкава земја траги од патики какви што никогаш не сум носел.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Можам со денови да ти раскажувам за возовите и за нивната земја.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- А сега оди си. Биди добар па утре ќе ти раскажувам за Возовија.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)