те (зам.) - слуша (гл.)

Ако си нискоинтелигентен тип, имаш завршено ретардирано средно школо, дуваш пестицидна косоварска трава и немаш појма што да праиш со животот, а сакаш да те слушаат малолетници тогаш има решение и за тебе.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Боб: (на Жан) Знаеш зошто те слушавме? Од мрзливост. Кој те произведе во газда?
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тие ќе те слушаат, ќе работат и ќе се надеваат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Без страв му заговори и за другите работи што му ја труеја душата, истури порој остри зборови против старите мајстори: - Кажи ми, не ли сум те слушал?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Те слушам од рани зори, - рече како да си зборува себеси.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Онде сега кајшто лебди птицана во воздухон Ќе има прозорец И квечерина кога ќе надминеш тука Девојка ќе го отвори прозорецот Да те слуша како потпевнуваш: Ноќеска во твојата постела Бевме троја: Ти јас месечината...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Та си седам јас овде под дивјачката така прибрано, а ти, те слушам, пак по некое време „Фиу, фиу...“ ми чиниш, сакаш да ме натераш да ти кажам дека сум те чула, ама јас пустата не те чув.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ден те слуша тебе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Бев изморен и не можев да пеам со нив.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Детево ѝ ги извлекло ушите на сенката за да те слуша и друг пат, кога ќе те брка лав, да бега пред тебе.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Божем царството е твое, та везден тебе ќе те слушаме.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Лудило е кога сите очекуваат да зборуваш, и бараат да зборуваш, и зборуваш, и зборуваш, и зборуваш, ама никој не те слуша, и устата ти е непослушна – и стои затворена додека зборуваш, зборуваш, зборуваш, и сите ти велат дека си луд, затоа што бараат да зборуваш а ти молчиш, молчиш, молчиш, а не слушаат како зборуваш, зборуваш, зборуваш“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Несовршено оживеана кукла.“ „Сон капнува во зеницата. Зеница капнува во сонот.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Научи наутро неколку туѓи шеги и умеј да ги кажеш во погодно време... 122 okno.mk Има и друг начин да се говори забавно без памет, само нека јазикот ти е виток и жилав; но, тоа е тешка наука, која само од жените може да се научи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Обидувај се да ги имитираш, обидувај се во твоите зборови да нема ниту врска, ниту смисла, твојот разговор на минута да менува по пет теми, пцостите, пофалбите, смеата, сожалувањето, обичниот расказ - сето тоа, речиси помешано заедно, нека лета покрај ушите што те слушаат, обидувај се, како барабанот, зад себе да оставаш само пријатна бучава во ушите... без да оставиш каква и да е смисла.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ќе ѝ ги пишеш волшебните зборови за успех во работата, за бериќет и љубов, а можеш и лента да ѝ снимиш (аудио), да те слуша по стопати дневно и да ги направи сите работи по ред, како по инструкциите што си ѝ ги издиктирала со радиофоничен глас.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Некој лелека. Ама никој не те слуша, никој не знае дали некој лелека или колите чкртаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се молиш, се молиш, а никој не те слуша.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако те слушав тебе, ми вели, сега требаше и јас да берам сливи. Ај, молчи таму, вели. 229
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- И не подбуцнувај. Мал си да те запопиме и да те слушаме кога да се смееме и кога да плачеме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- А тебе, лапе ниедно, никој не те задева, викнал Богоја Гулабарин.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Змија, џитка. Ногата му е поцрнета. Слушаш ли, побратиме, си стапнал зломорница. - Тој веќе не те слуша.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Змија, се наведнал над покојникот Симон Наконтик, кикотливо старче; заради боцкавата муцка бил налик на видовникот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
САВЕТКА: Еве се расправаме... Не те слушаат сега, сестро, младиве.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Каде те слушам кај што говориш, санким мед ти тече низ устата. Блазе!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ќе седневме двете во дворот на клупата, ти раскажуваш за твоето детство, јас те слушам, а мачорот со сласт, срка ли срка од супата.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Кога те слушам, мој пријателе Камилски, размислувам дека баклавата може да се смета за еден од ретките симболи што сведочи за подемот и падот на Османската империја! Не разбирам како?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Првите записи за баклавата кај Османлиите се сретнуваат на почетоците на царството, уште во 1473 година, во времето на освојувачот султанот Мехмет II.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Убаво зборуваш, брате Камилски, да му е милина на човека да те слуша, ама ние многу се оддалечивме од нашата цел, од нашиот балкански башибозук!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Му се стори, ако веќе околу него се менеше ѓаволски, дека во него, во она што беше мисла и живеење под кожата, се протега попот: ти се бореше, ти стана власт со митралез (секирата е поалчна од муцките што брстеа младинци), тракторот стана куп старо железо, од гумите на неговите тркала и ти носеше опинци ( немаше тогаш Чик, Газела, и други фабрики за чевли), држи сега говори нема кој да те слуша ... Не-ма.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„ Да, љубов моја, те слушам. Продолжи. Прекрасно е.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
13. ТИ ВЕЛАМ ЌЕРКО, СЕТИ СЕ СНАО - море, вели што ќе велиш - никој не те слуша, туку појди си во аптека со лекарскиов наод барај лек за неосетливоста што ни дојде до гуша...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Јас се правев како да не те слушам.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Пол, ајде, сите тебе те слушаат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Ќерко, тебе нека ти биде добро, - додаде. - Со добро да те слушаме.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тебе ќе те слуша агата оти ти биле мали снопјето!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Никола беше типичен претставник на битолскиот чаршиски фолклорен вид луѓе – разговорлив, еднакво готов со сталоженост нешто да ти каже, но и внимателно да те слуша па макар колку да си здодевен.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Сепак...“ „Добро, ќе те слушам. Чао за таа магија.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ни вистинит, ни лажен Не те слуша повеќе телото.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
ПЕТРИЈА: (Го зема бебето, се посвртува назад и го дои.) Сонце на мајка!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Така те сакам, куме! Да јадеме и да пиеме! Рани душа да те слуша!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Но те слушаат само просторот измерен и вечно присутниот мрак.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Дупат и ти ја вулат снагата. Ама, кој те слуша што кажуваш!...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ти ме слушаш, ќе вели, но јас не те слушам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ех, Маша, Машенка, ќе вели Перипелицина, нема човек што не ја оставил работата за да те слуша.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не те слуша, што се вели, не можеш и со убаво да го земеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не викај, те слушам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да викнеш, никој не те слуша...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Те слушам, сакан мој. Те слушам и ги држам палциве.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
ГАВРИЛ: Потивко! Те слушаат. КИРО: (Гледа околу) Кој? (Пауза) Никого нема. Тука сме само ти и јас.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
МИХАЈЛО: Ти само убаво зборуваш. Додека те слушам, мислам сѐ е точно, сѐ е така.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Навистина? – се израдува таа. – Нема проблем, седи и слушај ме, така полесно ќе извежбам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама, татко ми, дали од што беше претходно лут, не попушташе: - Ме слушаш ти мене или не? – праша. - Те слушам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Мила – ја замолив – стани сега и оди да вежбаш, да не те караат после, а јас ќе ја прашам мајка ти дали ќе ми дозволи да те слушам. - Сакаш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)